post

Zalmvissen in Zweden-deel 1

Als je een uitnodiging krijgt om op zalm te komen vliegvissen in een Zweedse rivier, dan hoef je daar natuurlijk niet lang over na te denken. Al begin je al snel te twijfelen of dit niet een uitdaging van een te hoog level is. zijn. Als er namelijk een vis is die omgeven is door mystiek, dan is het de zalm wel. En zijn mijn (vliegvis)skills wel toereikend? Ik weet dat er mensen zijn die al meerdere jaren naar het buitenland afreizen om tevergeefs een zalm te haken met de vliegenlat.

Hoewel het plan om in het najaar naar Zweden af te reizen al een tijdje in de agenda stond, leek dit lange tijd niet door te gaan i.v.m. een negatief reisadvies. Maar een tijdje voor we zouden vertrekken ging het licht toch op groen (of beter gezegd geel). Oei, dat betekent dat de zalmuitdaging ook door gaat. Van Simon zie ik foto’s waarop hij met een tweehandige hengel vist en als relatief beginnend vliegvisser breekt het angstzweet me al uit. Maar hij vertelt me dat dit niet zo moeilijk is als het lijkt en dat je ook met een éénhandige hengel prima op zalm kunt vissen.

Met eigen materiaal vissen is toch wel het mooiste en eerlijk gezegd speel ik al een tijdje met het idee om een nieuwe vliegenlat te kopen voor de snoek en dan wel één die makkelijk mee te nemen is op reis. Gezien mijn goede ervaringen met een #3 en #6 van A&M reis ik af naar Oldenzaal. Onder het genot van een bakje koffie krijg ik advies over een hengel en reel voor de zalm. Even werpen en ik weet meteen dat dit hem gaat worden! Zonder meteen bankroet te zijn verlaat ik niet veel later de winkel met een mooie #9 met een pittige reel (voor mij normaal niet meer dan een ding om je lijn op te bewaren) en een paar mooie lijnen. Uiteraard wordt de hengel thuis al even getest op de snoek en ik moet eerlijk zeggen dat dit wel lekker gooit, zeker de zwaardere streamers gaan een stuk beter weg dan met mijn #7-8.

Een deel van het traject waar het moet gebeuren..

Een aantal weken later is het dan zover, met een volgeladen auto vertrekken we naar Zweden. Na een tussenstop in zuid Zweden (Växjo) komen we op maandag relaxed aan in Forshaga. Hier ligt een kleine camping aan de rivier de Klarälven. Hier staan een aantal kleine, maar comfortabele cabins, waarvan er één ons onderkomen is voor de komende dagen. Hoewel het seizoen ten einde loopt zien we de nodige vissers in en om het water. Door de droogte staat het water erg laag en moet er wadend gevist worden i.p.v. vanuit bootjes. ’s Avonds zien we op het scorebord slechts twee zalmen staan, dat betekent veel vissers zonder vis vandaag. Morgen tref ik Simon en gaan we vissen, maar er bekruipt mij een ‘op de verkeerde plek, op de verkeerde tijd’ gevoel…

post

Monitoring en redding vissen

Na een opwarmertje met ringslangen in de Weerribben, begint het monitoring seizoen voor de Stichting Visserijkundig Onderzoek Oost Nederland dit keer ver van huis. Tegen de rand van het werkgebied van waterschap Vallei en Veluwe liggen mooie wateren in een uitgestrekte polder.

Met z’n viertjes op de polderkarper

De eerste plas voor vandaag

Op zaterdag 20 oktober verzamelen we voor het eerst in deze polder. We zijn slechts met een viertal mensen, waaronder stagiaire Chris die met Hans mee is gekomen. We laten dan ook snel de boot te water, plaatsen een keernet en varen de zegen uit. Varen, omdat de oever plaatselijk voorzien is van dikke rietkragen, met direct aangrenzend diep water. Zodra we de zegen beginnen aan te trekken ontstaat er het nodige tumult in het water, dikke boeggolven en kolken verstoren het wateroppervlak.. Hoe dichter de zegen bij de kant komt, hoe wilder het er aan toe gaat. Helaas weten er ook vissen over het net heen te springen, het lijken wel dolfijnen. Als we de kuil binnen hebben gehaald blijken de nodige grote brasems en karpers de daders, al zullen het voornamelijk karpers zijn die wisten te ontsnappen. Naast gigantische brasems hebben we ook heel veel brasem in alle maten gevangen, opvallend omdat deze maten tegenwoordig vaak ten prooi zijn gevallen aan aalscholvers.

Karpers uit het riet

Na het doormeten van deze vis en terugzetten aan de andere kant van het keernet, gaan we de oevers elektrisch afvissen. Hierbij blijken de nodige karpers zich veilig te wanen in de oevers en rietkragen. Dit tezamen met de nodige witvis en snoeken van klein tot groot.

Het volgende water ligt een stukje verder, dus even alles oppakken en opnieuw traileren. Hierbij krijgen we helaas een plump water in de boot, maar onze stagiaire blijkt een goede, want voor we het weten is de boot volledig gehoosd. In de volgende plas herhaalt zich het spektakel nog een keer en zijn we weer lekker druk met een gevarieerd visbestand. Het is dan ook al 16.15u. als we in Eemnes aanschuiven voor een lekkere hap.

Volle kracht op woensdag

Mooie snoeken uit de polder

Woensdags staan we wederom in de polder, maar nu met een voltallige bezetting van zes personen. In het begin zijn we zelfs met zeven personen, want we hebben afgesproken met een medewerker van Natuurmonumenten om een hek te openen en samen te kijken hoe we het water het beste kunnen benaderen met de boot.
De eerste plas die we vandaag afvissen staat nog aardig vol met waterplanten e.d. obstakels. We kiezen er dan ook voor om deze alleen elektrisch af te vissen. We vangen in dit water een gevarieerd bestand aan kleine, plantenminnende soorten.

Het volgende traject is een plas een stukje verderop, maar om er te komen moeten we wel even traileren. Deze plas is een stuk kaler, dus hier kunnen we starten met een zegentrek. Deze blijkt echter niet gezegend, want

Aan het eind toch nog karper

door meerdere takken en obstakels onder water, krijgen de vissen de nodige kansen om te ontsnappen. Een paar grote zeelten (50cm) een snoekje en een vracht blankvoorn en kolblei vormen de vangst. Als we elektrisch de oever uit vissen, vullen we dit nog aan met o.a. baarsjes, bittervoorns en vetjes.

Voor het vervolg moet de boot weer op de trailer en moeten we even een stukje omrijden. Daar treffen we twee trajecten die dicht tegen elkaar liggen en die we dus vrij vlot kunnen bevissen. Het laatste traject, een klein, ondiep plasje, doen we alleen elektrisch. Hier komen echter de eerste karpers van de dag uit, mooie slanke schubkarpers van een flink formaat!

Modderworstelen met vrouwelijk schoon

The dreamteam

We zitten nog maar net in de auto, op weg naar de gehaktbal, of ik krijg een belletje van kantoor met de vraag of we nog een klusje kunnen klaren vandaag. Het blijkt dat er door de aanhoudende droogte weer ergens vissen in nood zijn, dit keer in Deventer. Na een vlotte hap gaan Hans en Chris met mij mee naar Deventer. Hier worden we verwelkomd door pers, omwonenden (met Jägermeister..) en heel veel toeschouwers. En niet te vergeten de nodige vissen, die al met de rug boven water zwemmen.

We besluiten om een snelle trek met een grove zegen te doen, in de hoop dat we daarmee het gros van de grote vis in elk geval kunnen redden. Gebaggerd blijkt er al een tijd niet te zijn, waardoor we tot de knieën door de bagger moeten baggeren om de zegen langs takken en dergelijke obstakels te sturen. Eenmaal aan de overkant blijkt dat we gelukkig heel wat vis in de kuil hebben gekregen. Deze moet er nu echter heel snel uit, om in kuipen te worden overgeplaatst naar een diepere kolk. De meeste omstanders blijken echter bang om vies te worden. Blij verrast zijn we dan ook als de wonderschone Julia de modder induikt om te helpen. Een flinke modderworsteling later zitten alle vissen in de kuipen en ga ik met Julia en haar vader onderweg naar de nabijgelegen kolk om de vis daar uit te zetten. Hans en Chris maken het materiaal vast schoon en gereed om in te laden, want ondertussen is de duisternis ingevallen. Moei, heel smerig, maar voldaan keren we rond een uur of acht huiswaarts.

Stromend water in het Vechtdal

Prachtige omgeving om te vissen

Donderdag staan Hans en ikzelf weer in Junne om met Sportvisserij Nederland een visstand bemonstering uit te voeren in de nevengeul bij Junne. Een prachtig stukje natuur in het Vechtdal, met stromend water en natuurlijke obstakels als boomstammen. Om en om  gaat een aantal mensen vissen en een aantal de vis doormeten. Heel veel stroomminnende vissoorten, waaronder winde en bermpje komen naar boven, maar ook soorten als zeelt worden gevangen. Mooie kopvoorns en tenslotte zelfs een kwabaal vormden de kers op de taart deze dag.

 

Misleiding op zaterdag

De eerste zegentrek

Zaterdag 27 oktober staan we voorlopig alweer voor de laatste keer in de polder. Er staan nog twee trajecten op het programma en we zijn met een voltallige bezetting van zes man. Voor het eerste traject moeten we echter wel een stukje varen, maar het water blijkt erg ondiep te zijn. Laten we zeggen dat iedereen die lopend ging, een stuk sneller bij het eerste traject was, dan ik zelf met de boot..
In de af te vissen plas staat gelukkig wel voldoende water, dus keernetje er in en snel de zegen uitvaren. Na een tijdje zien we al wat dikke boeggolven door het oppervlak kruisen en stijgt de spanning.. Hoe dichter de zegen bij de kant komt, hoe ruiger er het aan toe gaat en helaas weet er ook vis over de zegen heen te springen. Maar uiteindelijk zit er weer meer dan genoeg grote en kleine vis in de kuil. Grote karper, snoek en brasem doen onze vissersharten sneller kloppen.

Flauw grapje…

Als we elektrisch de oevers hebben uitgevist en de hiervoor typische soorten ook hebben gevangen gaan we verder. Volgens de man van Natuurmonumenten is de laatste kolk ook via het water bereikbaar. Net voor de plas treffen we echter een groot stalen rooster in de watergang aan. Welk doel dit heeft ontgaat mij, maar in elk geval is het niet echt handig als je er met de boot langs wil. Gelukkig zijn we met zes sterke mannen en voor ik het weet is het zwaarste materiaal uit de boot gevist en gaat de boot het laatste stukje via het land de laatste plas in.

Tot de volgende keer!

 

Met de zegentrek op deze laatste plas vangen we heel opvallend bijna alleen maar kleine brasem (tot 20 cm) en wat blankvoorn en kolblei. Groot is dan ook onze verbazing als we elektrisch heel veel mooie ruis- en blankvoorn vangen. Ook treffen we heel veel (meer dan 40) kleine snoekjes aan. Zo zie je maar weer dat je van tevoren nooit weet wat je in een water aan kunt treffen, het blijft altijd weer een verrassing.
Als alle vis geteld en gemeten is, heeft Anton ondertussen de trailer opgehaald en kans gezien om deze hier bij het water te krijgen, zodat we niet helemaal terug hoeven te martelen met de boot. Om een uur of drie sluiten we deze mooie klus in Eemnes af met een lekkere hap en gaat een ieder op de terugreis.

Hieronder nog wat foto’s, want met een mooie omgeving en leuke vangsten, maak je er daar heel wat van op een dag….

 

post

Vissen en paardrijden in Zweden

Moedereland en jaarling stierkalf

Na de mooie week in Dalsland gaan we op weg richting Ekshärad. Na een toeristische lunchpauze in Borgvik vervolgen we onze route over verlaten wegen door het Zweedse landschap. Het is bij een mooie overgang tussen bos en grasland waar Bianca ineens twee elanden spot. Het blijkt een moeder met een stierkalf van vorig jaar. Het kalf gaat rustig verder met eten en moeders houdt ons goed in de gaten, maar ziet ons niet als bedreiging en we hebben alle tijd om wat mooie plaatjes te schieten.

Ons huisje na zonsondergang

Volgens planning (we blijven Nederlanders hè) arriveren we strak om 15:30 uur bij Our Little Farm. Na een kennismaking en rondleiding zitten we niet veel later aan de thee voor onze wederom ruime vakantiewoning in een prachtig landschap! Met Marcia maken we een globale planning voor de komende week, we hebben namelijk de nodige activiteiten in het vooruitzicht. Ook wordt ik uitgenodigd om ’s avonds mee te gaan vissen, dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen!

Samen met George loop ik om een uur of acht richting de boot die in een oude rivierarm ligt. Het water is stilstaand, grotendeels ondiep en voor een groot deel bedekt met waterplanten. Tussen deze waterplanten moet het gebeuren, ik zet mijn geld dan ook op een forse spinnerbait en George vist o.a. met kikkers over de planten. De plantengroei is erg dicht, dus van de vele aanbeten komt er niet veel vis aan boord. Wel weten we een aantal kleine snoekjes en baars tot in de boot aan de haak te houden. De muggen hebben deze avond ook een goede avond, we worden continue achtervolgd door flinke zwermen die ons bloed willen en negeren lijkt het beste, al valt dat niet mee.

Zondags starten we rustig en ’s middags gaan we naar het dichtbij gelegen Värmlands Moose Park. Hier krijgen we een rondleiding over het ruime park en komen we veel te weten over het leven van elanden en ander Zweeds wild. Het is geen dierentuin waar je heel veel dieren gaat zien, maar je krijgt wel de kans om de elanden van erg dichtbij te ontmoeten. De grote stier kun je zelfs aanraken, dan zie je pas hoe groot deze machtige dieren zijn.

Op maandag staat er voor Bianca een training grondwerk met paarden op het programma. Dit blijkt een ander soort grondwerk te zijn dan hetgeen waar ik aan denk bij grondwerk. Ivana geeft ons een rondleiding op de farm en via de weide met minipaarden gaan we naar de grote paarden. Hier kiest Bianca het paard dat het best bij haar past en neemt haar mee naar de poetsplaats. Als het paard goed geborsteld is, gaan de dames naar de bak voor het daadwerkelijke grondwerk. Ik heb met veel bewondering mogen zien hoe er met het paard wordt gecommuniceerd en gewerkt. Vooral het stimuleren van het denken, i.p.v. reageren is erg mooi om te zien.

Alleen kleine witvisjes op de vlieg

’s Middags gaan we nog even naar de lokale hengelsportzaak. Hier scoor ik nog wat vliegjes en natuurlijk een vergunning om o.a. in een aantal mooie riviertjes te mogen vissen. ’s Avonds gaan we het nog even proberen op een aantal veelbelovende stekken langs de Klarälven, maar de vis heeft er weinig zin in. Behalve fanatieke witvisjes zijn er weinig vissen geïnteresseerd in mijn vliegen. Ook klein kunstaas dat Bianca te water laat, levert helaas geen actie op. Is het het lage water, het mooie weer, of kunnen we gewoon niet meer vissen?

Kunstzinnige foto door Bianca

Dinsdags hebben we geen activiteiten gepland en besluiten we om een snelstromende rivier te gaan verkennen. Ik met de vliegenlat en Bianca met de camera. Helaas is het effect van de droogte schrijnend zichtbaar, de rivier is grotendeels onbevisbaar en de enkele gedeeltes waar ik nog net een vliegje kan presenteren leveren slechts één aanbeet op. Helaas wist deze vis ook nog te ontsnappen. Gelukkig is de omgeving wel erg mooi en weet Bianca prachtige foto’s te schieten!

Met de wetenschap dat het stromende water ons waarschijnlijk weinig op zal leveren besluiten we om woensdagochtend te gaan vissen op de rivierarm dichtbij het vakantiehuis. Met de vele snoekjes moeten we daar wel actie kunnen krijgen. We kiezen ervoor om allebei met één hengel al trollend het open water nader te verkennen, ik geloof niet dat alle vis in de planten zit. We zijn nog maar net onderweg, of Bianca bewijst dit door een snoekje van zo’n 50cm aan boord te halen. Vol goede moed trollen we verder, maar opeens zie ik in het aangrenzende moerasgebied iets anders: twee elanden staan rustig te grazen langs het water. We hebben helaas geen camera’s meegenomen anders dan onze mobieltjes. We besluiten rustig richting de elanden te varen, waarbij Bianca de dieren filmt. Gelukkig zijn ook deze twee niet schuw en blijven rustig staan, pas als ik voor de waterplanten de motor in z’n vrij zet, besluiten ze op een drafje in het struikgewas te verdwijnen.

Nieuw PR!

Nagenietend van deze ontmoeting trollen we weer verder, maar dit is van korte duur. Bianca’s hengel gaat ineens wel erg krom en ik vermoed dat ze de bodem o.i.d. heeft gevangen. Volgens haar is het echter vis en inderdaad ik zie dat er sprake is van beweging. Ik zeg: “doe maar rustig aan, want dit is een grote vis”. De vis blijft diep en ik ben blij dat ze met de stevige Westin W4 Powershad-T vist, want zelfs deze buigt elegant door. Bianca weet de vis rustig uit te drillen en als deze in het oppervlak komt is het even slikken, wat een kop! Snel het net er onder, want dit is een PR! Gelukkig kunnen we de compleet verzwolgen plug er makkelijk uit halen en kan Bianca, strak van de adrenaline, op de foto met een mooie volle snoekdame van ruim 102cm. Echt een prachtige vis, met een goed volgevreten buik en een mooie grote kop. De vis herstelt zich snel en verdwijnt met een paar krachtige slagen van haar staart weer in de diepte. En wij toosten met een bakkie koffie en stroopwafels, want Bianca’s PR van 96cm is weer mooi verbroken! Hierna vangen we nog wat kleinere snoeken, waarbij Bianca mij er helaas uit vist door de meeste en de grootste vissen te vangen.

Tegen de middag gaan we het water af , om in een nabijgelegen meer zelf te water te gaan. Want we mogen dan in Zweden zitten, ook hier is het gewoon 30 graden!

’s Avonds is er dan echt geen ontkomen meer aan, mijn eerste ritje bovenop een paard staat op de planning. Maar we beginnen met een ontspannen barbeque. Deze sluiten we af met een lekker bakkie koffie, zodat ik straks geen ontwenningsverschijnselen krijg.

Liefde is ….

Bij de farm krijgen we paarden aangewezen welke we vervolgens gereed maken voor de rit, dus borstelen, opzadelen en gaan. Gelukkig krijg ik nog wel instructies van Marcia hoe je kunt sturen en welke houdingen je moet aannemen berg op, af, etc. De tip ” gewoon zitten alsof het een ontspannen stoel is”, blijkt al vanaf het begin een zeer waardevolle. Vanaf de farm gaan we direct omhoog een bergpad op, best kicken om zo hoog op een paard de kracht te voelen waarmee zo’n dier steil omhoog loopt. Met Marcia voorop en Bianca achter mij rijden we door de prachtige natuur, waar je geen mens tegen komt. Op een gegeven moment is het pad afgesloten, een typisch Zweeds geintje volgens mij: halverwege een weg, of pad, deze gewoon afsluiten. Rond 22:15 uur arriveren we op een open plek bovenop een bergtop. Hier worden we getrakteerd op een werkelijk adembenemende zonsondergang!

Ook al is de zon achter de horizon verdwenen, donker wordt het in deze tijd van het jaar niet in Zweden. Met een prachtige, bijna volle maan aan de hemel ontstaat er een mystieke sfeer in het bos. Hier mogen we nog ruim een uur van genieten voordat we terug zijn op de farm. Ik ben benieuwd of ik morgen nog kan lopen, want wie gaat er nou zijn eerste paardrijdervaring meteen 3,5 uur in het zadel zitten..?

Wie wil nou niet vissen in zo’n prachtige omgeving

De volgende ochtend blijkt de spierpijn mee te vallen. Dat scheelt, want dat betekent dat we gewoon naar de boot kunnen lopen om te vissen! We gaan nog wat stukjes water verkennen die we laatst nog niet hebben bevist en we hebben camera’s meegenomen om nog wat plaatjes te schieten van de prachtige omgeving. We weten wederom een leuk aantal snoekjes te vangen en helaas weet een mooie 90er vlakbij de boot te ontkomen. Wel hadden we al van de vis kunnen genieten, want de aanbeet in het oppervlak tussen de planten was een groot spektakel. De eerste keer kwam de vis grotendeels uit het water, maar miste de spinnerbait. De tweede keer volgde er na een flinke boeggolf een harde dreun op de hengel! Na een pittige dril, was het naast de boot nog een keer gek doen, en doei…

Tegen de middag stoppen we weer en gaan we naar de farm om een kudde paarden uit de wei te halen. Zodra paarden hier niet gebruikt worden, mogen ze overdag namelijk gezellig in de kudde in de weide lopen. Vanmiddag moet er echter gewerkt worden. Dit keer gaan er nog twee mensen mee en rijden we weer door de Zweedse bossen. De andere ruiters blijken niet echt natuurtalenten en wijken nogal eens van het plan af, mijn stuurkunsten worden dan ook flink op de proef gesteld. Gelukkig wil mijn nieuwe paard voor vandaag ook goed luisteren, en dat voor een merrie die nog relatief kort zadelmak is.. Wederom een mooie ervaring dus.

Jonge eland stier

De dag is na deze rit nog lang niet voorbij, dus melden we ons na het avondeten bij Dimitri. We gaan met hem op elandsafari en mede omdat we er al de nodige hebben gezien, ben ik erg benieuwd wat we hiervan moeten verwachten. We rijden met de jeep door de middle of nowhere en komen geen mens tegen, wel komen we al snel een grote elandstier tegen, die het hazenpad kiest. Dimitri weet dat ze soms terug komen als je muziek opzet, maar Jan Smit werd zelfs door de eland niet gewaardeerd 😉 De teller staat nog op 1 als we bij een groot meer stoppen, Dimitri heeft koffie en koekjes meegenomen! Na de break weten we nog twee stieren te spotten, die gelukkig iets fotogenieker zijn. Eerlijk is eerlijk, ook dit was weer een mooie beleving die we niet hadden willen missen.

Cowgirl Bianca

Vrijdags zit deze week er ook al weer bijna op en gaan we nog wat rondtoeren, foto’s maken en niet te vergeten een overheerlijke elandburger eten als lunch! ’s Avonds gaan we weer naar de farm voor het laatste spektakel: roping, oftewel lasso werpen vanaf een paard. Eerst op grond oefenen met de lasso en zien dat we de boomstammetjes kunnen vangen. Als dit aardig lukt is het tijd om op te stijgen en naar de bak te rijden. Nou ik kan jullie zeggen dat het nog een hele uitdaging is om een paard te sturen, je lasso op voorraad te houden en natuurlijk de lus van de lasso om zo’n bewegende houtkoe te gooien! Dit kan allemaal ook in gallop, maar dat laat ik maar aan de cowgirls Bianca en Marcia over, kan ik mooi nog wat plaatjes schieten.

Zaterdagochtend is het echt zover, we moeten weer op terugreis naar Nederland. Maar niet voordat Dimitri en Marcia nog even gezellig bij ons op fika zijn geweest. We blijven nog een nachtje hangen in Lund en rijden op zondag door Duitsland, maar daar kunnen ze zelfs op zondag heel wat uren vertraging opwerpen door files.. Bij een pitstop langs de autobahn sta ik ineens oog in oog met Hans Holsbeek die op terugreis is uit Noorwegen. Dat je elkaar op zo’n plek, tussen zoveel mensen kunt treffen…

Na ondertussen alweer bijna twee weken Nederlandse drukte, kijk ik alweer uit naar ons volgende Zweedse avontuur!

post

Visvakantie Zweden juni 2018

Tijdens het NK IJsvissen 2016 heb ik een mooie prijs gewonnen in de vorm van een week verblijf in een vakantiehuis met visboot bij Sportfishing Dalsland. Verzilveren was er helaas nog niet van gekomen, maar in juni 2018 is het dan eindelijk zover.

Ons riante onderkomen bij Sportfishing Dalsland

Op zaterdag 16 juni zitten Bianca en ik stipt om 6:00uur in de auto, want op zaterdagochtend door Duitsland moet nog wel lukken. Gelukkig blijken onze Oosterburen nog niet allemaal wakker en hebben ze ook geen wegwerkzaamheden o.i.d. opgeworpen. We komen dan ook tijdig aan bij de veerboot in Puttgarden, deze levert ons een uurtje later af in Denemarken. Hier weet je dat je in Scandinavië bent aangekomen en gaat het allemaal een stuk gemoedelijker op de weg. De reis verloopt voorspoedig en ’s avonds tegen koffietijd arriveren we in ons riante onderkomen in Fengersfors.

Zondag hebben de weergoden regen in petto, een verademing voor de natuur, want ook hier is het al lange tijd droog en warm geweest. Wij doen het rustig aan en met de koffie komt onze gastheer Andy van Assema volgens afspraak de boot brengen. Een nette aluminium consoleboot met 30 PK Honda en een fronttroller. Gedurende de dag regent het lekker door en komen we niet veel verder dan het verkennen van de directe omgeving en het bijstellen van de plannen voor de komende dagen. Het oorspronkelijk plan was namelijk om te vissen op Vänern, maar daar heb je met windkracht 5 al niets meer te zoeken. We kiezen er voor om ons te richten op het relatief kleine Ärrsjön. Dit betekent als nog ruim 550 hectare viswater met een diepte varierend tussen 0 (uitstekende rotsen) en ca. 30 meter.

Eén van de baarzen

Maandagochtend gaan we vol goede moed het water op, met een oog op de kaart en een oog vooruit gericht weten we te voorkomen dat we een verraderlijke rots rammen. Gewapend met groot rubber vissen we de nodige mooie stekken uit waar tot een meter of 10 water staat, maar er komt geen actie. We vervolgen onze zoektocht over dieper water en hier valt me op dat op plaatsen waar zo’n 25 meter water staat, de vis zich ophoudt op dieptes onder de 15 meter. We weten hier echter geen vis te verleiden en zijn de wind na een tijdje dan ook wel zat en besluiten een rustiger deel op te zoeken. Hier vinden we vis rond de 5 meter diepte, waar zo’n 5 tot 10 meter water staat. Als de snoeken hier echter ook geen thuis geven, probeer ik nog even of er hongerige baars woont. Dit blijkt het geval en een paar baarzen komen de boot even van binnen bekijken, echt los gaat het echter niet.

Golfslagbad Ärrsjön

Als we de volgende dag bij de helling aankomen zien we dat Andy i.v.m. de nog verder aantrekkende wind vandaag ook kleiner water opzoekt met zijn gasten. Wij besluiten ons vandaag met klein aas op baars te richten, dan komen die groenjassen er meestal toch vanzelf tussendoor. Al bij één van de eerste worpen weet Bianca een baars te haken, een goede start! Zoals dat echter wel vaker gaat bij een te enthousiaste start: dit bleef de enige vis die we vandaag hebben gezien. Zelfs werpend met groot rubber op de mooiste taludjes leverde geen vis op. Wel hebben we kunnen genieten van de prachtige Zweedse natuur. Onder andere vis- en zeearenden zorgden voor indrukwekkende taferelen. Een troost qua vangsten is dat zelfs Andy, die het water als z’n broekzak kent, hard heeft moeten werken om een paar snoeken aan boord te krijgen.

Kleine rover voor Bianca

Met de wetenschap dat het vangen van snoek op de grotere wateren lastig zal worden en de wind alleen nog maar verder aantrekt, stellen we de plannen bij. We besluiten voor één van de vele nagenoeg onbeviste kleine meren in de omgeving te gaan. De weersvoorspelling voor woensdag is vanaf een uur of 11 een flinke bak regen, dit betekent de wekkers om 5u. en voor 6u. zitten we op het water. We beginnen met het uitwerpen van de oeverzones met klein aas als shads, plugjes en spinnerbaits. Dit levert al snel vis op, Bianca weet de nodige baarzen te foppen en ook kleine snoekjes weten ons aas te vinden. In het kraakheldere water meen ik op een gegeven moment een grote vis onder mijn plugje door te zien knallen. De volgende paar worpen gebeurt er echter niets, tot ineens met een flinke dreun het plugje te grazen wordt genomen. Helaas gaat dit zo lomp dat ik met een los stukje lijn achter blijf…

Tegen de middag komt de voorspelde regen naar beneden en besluiten we van het water af te gaan. We hebben er tenslotte al heel wat leuke visuurtjes opzitten vandaag. Donderdag belooft het de hele dag te regenen, dus besluiten we rustig aan te doen gaan we richting Karlstad, een beetje shoppen en lekker eten en drinken. Op de terugweg toeren we door de middle of knowwhere om van de natuur te genieten. We zien heel veel reewild, kraanvogels en een prachtig landschap. Als we bijna terug zijn staat er ineens een reegeit op de weg met twee kalfjes, deze roept de jongen rustig bij elkaar, waarna ze op enkele meters van de auto rustig het graanveld inwandelen, genieten!

Midsommar zonsondergang

Voordeel van slecht weer is zijn de prachtige wolkenluchten en helemaal tegen de avond. ’s Avonds gaan we er dan ook nog op uit om wild te spotten en natuurlijk mooie plaatjes te schieten van de indrukwekkende luchten. Midsommar it is!

Vrijdag hangen er onheilspellende wolken in de lucht, maar het belooft droog te blijven, dus we kunnen weer! We besluiten om vandaag wat meer het open water af te zoeken naar vis. Dit resulteert al binnen enkele minuten in een bejaarde snoek van 86 centimeter. Er volgen er nog meer, maar de meesten komen niet verder dan ca. 50 cm. We hebben in elk geval veel actie en een super leuke visserij. Rond het middaguur krijgen we nog een paar buien op onze kop en druipen we even af.

Hoogbejaarde snoek

’s Avonds komen we echter terug en vissen we ons in een paar uurtjes tijd ver in de dubbele cijfers. Met regelmatig een orkest van overvliegende kraanvogels puur genieten. Aan het eind van de avond gaat de wind er eindelijk eens helemaal uit en dobberen we nog even rond onder het genot van een bakkie koffie.

Zaterdag is het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van Dalsland, net nu er echt mooi weer aan lijkt te komen. Heel erg is dat echter niet, want wij gaan nog een stukje noordelijker voor deel 2 van deze vakantie. Hierbij staat o.a. mijn eerste paardrij ervaring op het programma en ik heb al gezien dat je er heel mooi moet kunnen vissen..

Ps. door het regenachtige weer was er nog iets met een bordspel dat vaak gespeeld is, maar daar wil ik het verder niet meer over hebben.

 

post

Midweekje ijsvissen op snoek in Zweden

Als de deelnemers aan het NK ijsvissen ’s morgens al tijdig in de bus stappen richting Oslo, keert de rust terug in Dalsland. Even later gaan wij vanuit Edsleskog niet rechtsaf, maar linksaf richting Fengersfors. We slingeren twintig minuten over verlaten weggetjes door het prachtige Zweedse landschap. Als we er bijna zijn houden we nog even halt voor een paar reeën die kort langs de weg staan te grazen. Vijf minuten later zitten we bij de familie Van Assema van Sportfishing Dalsland aan de koffie. We praten na over het NK en genieten van een overheerlijke chocolade cake.

Na de koffie gaat Andy ons voor naar een authentiek boerderijtje bovenop een heuvel, ons verblijf voor de komende week. Als we de volgeladen auto hebben uitgepakt vertrekken we richting Åmål voor wat boodschappen. Hierbij vergeten we natuurlijk niet om even een bezoekje te brengen aan Marin & Fritid, de zaak voor je hengelsportmateriaal. In de middag gaan we met Andy mee naar het meer waar we deze week onze vissen moeten gaan vangen. Het is vandaag flink dooi, dus het is even spannend of we het ijs op kunnen, dit blijkt nog wel een uitdaging, vooral aan de kanten is het ijs erg dun.

Dinsdagochtend 6.30u. gaat de wekker, vissen! Ontbijtje er in, koffie in de kannen, visspul in de kofferbak en we starten aan een ritje door de Zweedse natuur. Gelukkig weten we alle reeën en ander wild te ontwijken en arriveren we na een leuk ritje aan het water. Het heeft vannacht licht gevroren, dus er staat gelukkig geen water meer op het ijs, maar aan de kanten blijft het spannend. Met een laddertje weten we er droog op te komen en kunnen we het meer op. Af en toe even borend om te kijken hoe dik het ijs is, wandelen we richting een mooi stekkie. Hier moet het vandaag gaan gebeuren, de gaten worden over een aanzienlijk oppervlak geboord en de hengels worden uitgezet. We zijn bij hengel drie als we ineens een belletje horen, ja hoor op de eerste hengel hebben we al beet. Niet veel later poseer ik met mijn eerste Zweedse snoekje van 2017 op het ijs, geen kanjer, maar wel een prachtig visje. Snel terug en wij gaan weer verder met de rest van de hengels. Als uiteindelijk alle hengels staan en wij ons kamp in het midden hebben opgeslagen, is het tijd voor een bakje koffie. En dan realiseer je je pas dat het hier wel heel erg stil is, je hoort gewoon helemaal niets, genieten! De rust wordt echter al weer snel doorbroken door een belletje, ja hoor we hebben weer beet en rennen naar de hengel waar nu een tip up omhoog staat te wapperen. Niet veel later is snoek nummer twee binnen. Dit spelletje gaat de hele dag zo door, waarbij we helaas ook wel de nodige vissen missen. Met name de kleintjes bijten erg voorzichtig en hangen niet altijd goed aan de haak. Gelukkig hebben we ook nog een hele fraaie 80-er gevangen en hebben we lekker veel actie gehad! ’s Avonds hebben we geluk, Tim van Assema is vandaag jarig en wij zijn ook uitgenodigd! Een avondje met lekker eten,drinken en gezelligheid bij de familie Van Assema, niet verkeerd!

De volgende dag gaan we nog een half uurtje vroeger richting het water in de hoop wat big mamma’s te kunnen verleiden. Deze zijn hier echter niet van onder de indruk en hoewel we meer dan genoeg actie hebben vandaag, zijn het vooral de kleintjes die ons voor de gek houden. Regelmatig is er een aasvisje verdwenen, maar er komen er gelukkig ook weer genoeg even boven water kijken. We stoppen vandaag al op tijd, zodat we tegen schemering nog even naar Åmål kunnen rijden voor wat boodschappen. We rijden tussendoor in de hoop dat we naast de vele reeën ook nog een eland mogen spotten. We prijzen ons dan ook gelukkig als we op een open stuk, vrij dichtbij, een eland met kalf mogen spotten. Ze trekken ons weinig van ons aan, zodat we ze goed kunnen bekijken.

De volgende ochtend is alles bedekt onder een witte sneeuwdeken, mooi voor de winterse beleving en misschien ook wel goed voor de visserij. Het is dan ineens helemaal donker onder het ijs, behalve op de plaatsen waar wij een wak boren, bovendien dempt de sneeuw ons geluid ook nog een beetje. Vol goede moed (we voelen ons al aardig geoefende ijsvissers) rijden we voorlopig voor de laatste keer, door de Zweedse natuur richting het water.

Alles gaat super smooth en het duurt niet lang voor we alles hebben staan. Dan schrik ik me ineens een ongeluk, want ik had al wel mysterieuze voetstappen op het ijs gezien, maar dit slaat alles. Er zit ineens een wolfachtig beest in ons kamp! Bij nader inzien blijkt het gewoon Bianca te zijn die een creatieve muts mee had gesmokkeld. Van de schrik bekomen gaan we lekker aan ons eerste bakkie koffie. Daar kunnen we rustig van genieten en ook van nummer twee. Tja jongens en meisjes het blijft vissen hè, net als je denkt dat je het spelletje door hebt, veranderen ze de regels.

Maar na een dik uur horen we dan toch echt een belletje rammelen, ja hoor de eerste aanbeet is een feit. Helaas resulteert deze niet in een vis op het ijs. Als ik de hengel weer aan het beazen ben horen we weer een belletje, uiteraard helemaal aan de andere kant van onze opstelling. Bianca trekt een sprintje en als ik ook eindelijk arriveer, zit ze al trots met een mooi Zweeds snoekje op het ijs. De volgende aanbeet laat ook niet lang op zich wachten en ik ben dan ook snel ter plaatse. Ik voel meteen dat het een snoek is die nog niet direct van plan is om in het licht te komen. De snoek neemt een aantal keer een leuke sprint onder het ijs, maar komt uiteindelijk toch even boven kijken. Heel verslavend hoor de schoonheid van die Zweedse snoeken, echt prachtig getekende vissen en ook nog eens puntgaaf!

De rest van de dag vangen we best veel, maar wel wat kleinere snoeken. Bianca heeft precies in de gaten hoe je de meest voorzichtige aanbeten kunt verzilveren en weet de ene na de andere formaatje panharing op het ijs te krijgen. Hoe stil het hier is realiseren we ons pas goed als er een kraai overvliegt en we de vleugelslagen gewoon horen. Echt ultieme stilte, kicken! Helaas was dit voorlopig echt alweer onze laatste visdag hier.

Als we vrijdag na een bakkie koffie op de terugreis gaan, houden we onze ogen goed open. Volgens Andy stikt het momenteel van de vossen, maar die hebben we deze week nog niet gespot. Als ik ineens in een veld een dier op z’n achterwerk zie zitten, weet ik dat het geen ree is. Als we dichterbij komen blijkt het inderdaad een vos te zijn, dus even raampje open en fotootje schieten. En ja hoor als extra verassing maakt de vos ook nog even zijn karakteristieke geluid. Vakantie compleet, op naar Denemarken!

Onderstaande video is een impressie van de dag ijsvissen in de sneeuw, daaronder ter volledigheid ook nog de video van de dagen ervoor die ik al eerder publiceerde op Youtube en Facebook.

Team NK IJsvissen gaat voor snoek op Edslan

Het NK IJsvissen is gisteren formeel afgesloten, maar vandaag staat er toch nog een dag vissen in Dalsland op het programma. Vrij vissen op Zweedse snoek wel te verstaan, maar wie dat wil mag ook andere vis belagen. ’s Morgens om 9 uur staan de meeste deelnemers al op de mooie ijsvloer van Edslan, direct grenzend aan onze uitvalsbasis Edsleskogs Wärdshus. We krijgen een korte uitleg van Andy van Assema over veiligheid op het ijs op dit grote meer met dieptes tot ruim 50 meter.

Daarna volgt een uitleg over het ijsvissen op snoek door visgids Tim van Assema. Dit gebeurt gelukkig perfect, want daarna moeten de deelnemers verspreid over drie teams in een recreatieve competitie zelf alles uitzetten.

Verspreid over de dag worden er de nodige mooie snoeken gevangen, puntgave donkere Zweedse vissen tot ver over de 90cm aan toe. Tijdens een lekkere “wild-lunch” bij Johan krijgen we ook nog een mooie sneeuwdeken die zorgt voor een prachtig winters landschap.

Onderstaan weer een prachtige videoreportage door Sytse van der Harst die een goede impressie geeft van deze prachtige afsluiter van een weekend vol ijsvisavontuur! Uiteraard ook nog wat plaatjes..

post

NK IJsvissen tweede dag en einduitslag

Vandaag is de tweede dag van het NK IJsvissen gevist, in verband met de puntentelling en prijsuitreiking vandaag geen uitgebreid verslag. De vissen lieten zich wederom niet goed foppen, wel zijn er een aantal hele mooie vissen gevangen. Helaas zijn er nog veel meer vissen verspeeld, tot dikke 60+ regenboogforellen aan toe.

Gelukkig heeft Sytse van der Harst weer een prachtige videoreportage gemaakt die een goede indruk geeft van de tweede wedstrijddag. Ook zit er de nodige leuke verdieping in over het ijsvissen op zich.

De einduitslag van het NK IJsvissen is als onderstaand, met een Nederlands kampioen die gisteren nog niets had gevangen. Het kampioenschap was echter ingedeeld in vier deelwedstrijden, waardoor je door goed te vangen toch nog kans had om in te lopen op de vangers van de eerste dag. Deze kans heeft Edwin Riegman gegrepen door drie beekridders te vangen, hiermee behaalde hij precies voldoende punten om kampioen te worden.

Plaats Punten Naam Centimeters
1 6 Edwin Riegman 114
2 6 Richard Griep 93
3 7 Siemen Bakker 114
4 8 Be Feikens 48
5 9 Jeroen Huisman 36
6 10 Bianca van der Kolk 71
7 10 Peter Paul Schollema 35
8 11 Hans Arkink 39
9 12 Rinskje Dijkhuizen 0
9 12 Hanno van Harten 0
9 12 Rolf Haseloop 0
9 12 Melchior Leutscher 0
9 12 Henk Mensinga 0
9 12 Sjors Potiek 0
9 12 Marc Zwaan 0
9 12 Joost Zwaan 0
9 12 Jorrit Zwaan 0
9 12 Marinus Klein 0
post

Eerste wedstrijddag NK IJsvissen 2017

Vandaag vissen we de eerste wedstrijddag van het NK IJsvissen in het Zweedse Dalsland. ’s Morgens rond 8 uur zitten alle 20 vissers aan het ontbijt en zorgt iedereen voor een stevige bodem. Conform planning vertrekken we stipt om 9.30 uur naar het water genaamd Ängebytjärnet, een klein meer met een divers bestand aan zalmachtigen. De doelsoorten zijn vandaag dan ook beekforel, beekridder (Artic char) en regenboogforel.

Bianca’s eerste beekridder

Na een laatste briefing mogen de deelnemers, voorzien van spikes onder de schoenen en ijspriemen om de nek, het ijs op. Iedereen kiest een startstek uit en de gaten worden geboord. Er is ook een gast van Sportfiskarna (de Zweedse evenknie van Sportvisserij Nederland) gearriveerd. Hij komt vandaag kijken hoe wij Nederlanders een wedstrijd organiseren in het Zweedse land. Hij heeft ook nog een tas met wat leuke spullen meegebracht als bijdrage aan de prijzentafel!

Als iedereen in de startblokken staat met de hengel boven een vers wak, klinkt het fluitsignaal. De vele verschillende aasjes verdwijnen onder het ijs en het wordt angstvallig rustig. Pas tegen 11.30 uur is het Siemen Bakker die de eerste vis weet te vangen, een mooie beekridder van 38 cm.

Na de middag komt er ook regenboogforel uit

Als ik zelf een rondje doe met de camera en er ineens een beekridder verschijnt die toch niet geïnteresseerd is een lekker hapje, hoor ik achter mij ineens een bekende stem “vis”roepen. Jawel, Bianca staat met een kromme hengel rustig iets naar boven te dirigeren. Even later poseert ze trots met haar eerste beekridder voor de camera.

Niet veel later klinkt het fluitsignaal, dat betekent dat het tijd is voor lunch. Het kampvuur is opgestookt, zodat er worstjes kunnen worden gegrild en Johan is gearriveerd met heuse elandstaartensoep. Iedereen geniet van de warme lekkernijen en bedenkt de tactiek voor de middag.

Gezellig lunchen

De verwachtingen zijn hoog gespannen en al snel na de lunch komen er vissen boven water. Heel wild blijft het echter niet, in totaal worden er 3 regenboogforellen en een beekridder genoteerd op de scorekaarten. Melchior Leutscher krijgt ook nog een mooie aanbeet en drilt een mooie vis naar boven, helaas blijkt dit een snoek te zijn en die telt vandaag niet mee.

Om 16 uur klinkt het eindsignaal, ondertussen is de mist al aardig dicht getrokken en is het er ook niet warmer op geworden. Iedereen snelt dan ook naar de wagens, om even later lekker bij de houtkachel te zitten bij Edsleskogs Wärdshus.

Twee beekridders voor Siemen

De prijsuitreiking inclusief de dagprijzen voor vandaag schuiven we een dagje door. We verwachten namelijk nog wat mooie bijdrages van lokale sponsoren, deze kunnen we dan morgen mooi verdelen over de verschillende plaatsen… Vanavond weer lekker smullen en gezellig genieten in de grote “woonkamer”.

Morgenochtend gaan we weer achter de forellen aan, eens zien of we er dan samen wat meer uit kunnen halen. Het weer lijkt in elk geval beter te worden, dus we hebben goede hoop!

Onderstaand een videoreportage en nog wat plaatjes van de eerste wedstrijddag.

 

 

 

post

Taaie wintervisserij met dubbele cijfers

Winters landschap

Nadat we het al een keertje hebben afgeblazen, omdat het water een vaste vorm aan had genomen, is het vandaag eindelijk zover! De eerste bootvistrip van het jaar, samen met Jan en Martijn. Koning winter doet zijn best om toch nog sneeuw en ijs in het eten te gooien, maar we laten ons niet afschrikken. Terwijl Jan en Martijn nog een sneeuwstorm trotseren, arriveer ik met mijn strooi- en bezemwagen al bij de helling. Hier ga ik de aangevroren neerslag en andere zooi te lijf, zodat de boot straks veilig te water kan. Er blijft zelfs nog tijd over om van een lekker bakje koffie te genieten terwijl aan de horizon de zon rustig omhoog komt kruipen.

De eerste snoek is voor Martijn

Even later gaan we al ijsbrekend richting de stekken, waar het bij de eerste stek even slikken is als het water hier ook hard blijkt te zijn. Dan maar even door naar een wat beschutter stuk water, gelukkig blijkt het hier nog wel open te liggen. Het plan is om al trollend op zoek te gaan naar de vis, de pluggen gaan te water en voordat alles fatsoenlijk zwemt staat de hengel van Martijn al in de steun te klapperen. Even later mag een mooie 85-er met Martijn op de foto, een mooie start. Nog geen kwartiertje later staan we allemaal al met een snoek op de foto. En hoewel het een taaie visserij is, weten we ons toch binnen het uur in de dubbele cijfers te vissen 😉

Hoewel het zonnetje er lekker op los schijnt en het zeer aangenaam is, komen we nog wel de nodige bevroren stukken water tegen. Op een gegeven moment weet ik een hele grote ijsschots te haken, maar helaas weet deze door lijnbreuk te ontkomen.

Schattig snoekje voor mij

In de middag wordt de visserij nog taaier en besluiten we aan de slag te gaan met aasvissen. Sleepdobbers, Sidefloat, en natuurlijk de fireballs van Invincible Products komen tevoorschijn. Dit blijkt door de groenjassen gewaardeerd te worden, want al binnen enkele meters plopt de eerste dobber onder. Helaas weet deze vis te ontkomen, maar weer een stukje verder weet Jan wel een aanbeet te verzilveren. Gedurende de middag is het niet wild, maar gelukkig komen er af en toe nog wat vissen de binnenkant van de boot bekijken.

Aan het eind van de middag besluiten we al trollend nog een andere stek te bezoeken. Dit levert nog een aantal takken op, maar ook een fraaie double hook up voor Jan en Martijn. Terug trollend komt er nog een enkel snoekje in de boot kijken, maar is het vooral al nagenieten van een prachtige winterdag in een mooie omgeving met goed gezelschap.

post

Mooie dames in de boot met Sidefloat

Afgelopen zaterdag 8 oktober stond een bijzondere trip op het programma met team Sidefloat. Er moesten namelijk nog wat opnames worden gemaakt om het vissen met de Sidefloat goed in beeld te krijgen. De keus was gevallen op mijn thuiswater de Overijsselse Vecht en het Zwarte Water, helaas waren de vangsten hier de laatste tijd niet echt denderend. Om het nog lastiger te maken stond het waterpeil ook erg laag en door gebrek aan neerslag stond het water nagenoeg stil. Toch had ik vangstgarantie gegeven….

De eerste mooie dame

De eerste mooie dame

’s Ochtends tegen 7:30 tref ik Andrew en Patrick bij de trailerhelling en even later arriveert ook cameraman Sytse. Andrew heeft ook zijn boot meegenomen om vanuit te kunnen filmen en natuurlijk het nodige materiaal mee te slepen. Tijdens het ochtendgloren varen we de Vecht af naar de eerste stek waar ik minimaal een visje verwacht. Aangekomen op de stek gaat de fronttroller uit en worden de aasvissen te water gelaten. Aan beide kanten van de boot een fireball direct onder de hengeltop en een fireball onder de Sidefloat om de aasvis verder naast de boot te krijgen.

We zijn nog maar enkele meters onderweg of de Sidefloat van Patrick verdwijnt al onder water. Sytse heeft de camera in de aanslag en legt alles vast. Het is geen reus, maar de eerste snoek is binnen. Nadat we nog wat kleine vis verspelen besluit ik dat het tijd is om op een andere stek te gaan kijken. We pikken ook nog een brug mee, waar we de Sidefloats mooi langs de palen laten gaan, maar helaas liggen hier vandaag geen geïnteresseerde snoeken.

Ook een mooie dame voor Patrick

Aan de hand van mijn Insight Genesis dieptekaart bepaal ik de route waar de fronttroller de boot met een rustig gangetje langs moet sturen. Wij dobberen over een geultje en de aasvissen onder de Sidefloat gaan mooi langs het talud. Dan is die van mijn ineens verdwenen, ik pak de hengel uit de steun, zoek contact en zet de haak. Ik vis met een stevige hengel en de slip van de reel staat aardig dicht, maar ik voel een stevig gewicht dat warempel ook nog lijn van de reel weet te trekken. Dit kan wel eens een hele mooie vis zijn.. De vis blijft lang diep en geeft flink tegengas, de spanning in beide boten stijgt. Als de vis aan het oppervlak verschijnt zie ik dat wel eens m’n nieuwe pr kan zijn. Dit wordt even later op de meetlat bevestigd, een 113 centimeter lange, slanke snoekdame! Ze gooit haar charmes nog even in de strijd en bezorgt mij een paar bloedrode handen…

Als ik nog nageniet met een bakkie koffie en een koekie laat Patrick zijn aasvissen al weer lekker zwemmen. Deze krijgen echter weinig tijd van zwemmen, want ik heb de koffie amper op, of de Sidefloat van Patrick ploept onder water. Hij zet de haak en het hele circus herhaalt zich. Het zal toch niet dat dezelfde vis onze aasvis nog een keer heeft gegrepen? Als de vis aan het oppervlak verschijnt zien we wederom een prachtige snoekdame, maar dan nog wel een maatje forser! Deze vis is een stuk steviger en brengt 116,5 centimeter op de plank.

De derde mooie dame in de boot

We hebben de vis duidelijk gevonden, maar helaas is het ondertussen wel tijd om terug te gaan naar de trailerhelling voor het middagprogramma. Hier treffen we Manon die mee gaat om een aantal instructievideo’s te maken voor het vissen met de Sidefloat. Hiervoor kiezen we een mooi plekje langs de Vecht uit waar het mooi rustig lijkt. De rust wordt tijdens de opnames namelijk nog even verstoord door een stier die even komt kijken of de Sidefloat ook wat voor hem en zijn kudde is. Gelukkig begrijpt hij dat dit niet het geval is en na een korte inspectie gaat hij verder met gras maaien.

Je kunt de Sidefloat op veel verschillende manieren inzetten, dus moeten er ook veel verschillende opnames worden gemaakt. Dit betekent helaas dat we niet meer echt aan vissen toekomen. De gure wind die in de middag aantrekt maakt het er ook niet comfortabeler op, als alles op band staat gaan we dan ook snel terug naar de trailerhelling. Ik kijk terug op een gezellige dag met meerdere soorten mooie dames in de boot!