post

Wrakvissen met Sportvisserij Oost-Nederland

Nee, het heeft niet geregend

Nee, het heeft niet geregend

Sportvisserij Oost-Nederland viert dit jaar haar 50-jarig jubileum. Dit laten we niet onopgemerkt voorbij gaan, maar vieren we met onze leden. De jubileumcommissie heeft het hele jaar een keur aan activiteiten in petto, zaterdag 30 maart trapten we af met een dagje wrakvissen op de Noordzee. Ruim 50 bestuurders van hengelsportverenigingen en Sportvisserij Oost-Nederland gaan rond 7:00 uur in Lauwersoog aan boord van de MS Tender. In tegenstelling tot de afgelopen dagen lijken de weergoden ons gunstig gezind, met een zonnetje en een fris briesje varen we de haven uit. De Waddenzee is spiegelglad en een aantal landrotten prijst zichzelf al gelukkig als we de eilanden nog maar net voorbij zijn. Wat verder op de Noordzee blijkt er toch een mooie deining te staan. Deze heeft als effect dat meerdere mensen al beginnen met voeren voordat we op de eerste stek zijn aangekomen. Op het voordek weet een aantal mensen te genieten van een regelmatige douche van vers zeewater.

Na een tijdje komen we bij het eerste wrak aan, bij het eerste signaal laten de overgebleven vissers hun lijnen zakken. Helaas gebeurt er helemaal niets, zoveel lekkere hapjes, maar er komt geen vis boven water. We gaan dan ook al snel naar het volgende wrak om daar ons geluk te beproeven. Helaas valt het vies tegen en wordt er nagenoeg niets gevangen. Mijn buurman heeft zich goed ingelezen en weet te vertellen dat je met shads kans maakt op de grotere vissen. Ik beaam dit wel, maar zeg eerlijk dat ik de kans op grote vis niet zo groot acht zo kort onder de kust. Zelf weet ik ondertussen een gulletje te vangen, geen reus, maar het is vis.

Mooie gul op de shad

Mooie gul op de shad

Bij de volgende drift zie ik de hengel van mijn buurman vervaarlijk doorbuigen. Hij weet langzaam aan wel iets omhoog te takelen, dus het zal wel niet het wrak zijn. Na een tijdje verschijnt er een hele dikke gul in het oppervlak, maar ja dan moet die nog aan boord. Nergens een gaf te bekennen. Omdat het eindsignaal van de drift reeds heeft geklonken ren ik snel naar boven om de kapitein te waarschuwen. Deze wacht even en gelukkig is er ondertussen een gaf gevonden. Mijn buurman mag op de foto met een mooie vis die hij heeft gevangen op een shad.

De rest van de dag wordt er helaas weinig gevangen. Dit ondanks het herhaaldelijk voeren door een groot deel van de vissers die ondertussen behoorlijk groen zien.

Als we aan het eind van de middag terug varen blijk ik met vier visjes één van de betere vangsten te hebben. Jammer dat het zo slecht was, maar ja daarom heet het ook vissen en niet vangen. Na het schoonmaken verzamelen velen zich op het bovendek waar het heerlijk genieten is in het zonnetje. Gelukkig is de zee ondertussen een stuk tammer geworden en loopt ook de ziekenboeg leeg en wordt er gezellig nagekletst terwijl we de Waddenzee weer binnen varen. Een geslaagde dag die we culinair afsluiten bij het wereldrestaurant in Buitenpost.