post

Visstandbemonstering Kloosterzielstreng

Vandaag stond de voorlopig laatste visstandbemonstering voor dit seizoen op de agenda. Ploeg Salland, die we wellicht moeten omdopen naar Drents Overijsselse Delta, verzamelde zich tussen Hasselt en Zwartsluis aan het eind van de Kloosterzielstreng. Een lange watergang die door de “polder” via een gemaal uiteindelijk in het Zwarte Water uit komt. Mooi water in een mooie omgeving, dus de verwachtingen liggen hoog vandaag!

Via wat polderweggetjes en een fietspad komen we bij de locatie waar de boot te water kan worden gelaten. Van hieruit varen we met netten en elektro richting het eerste te bemonsteren traject. Keernet in het water, 250 meter verderop de zegen en de eerste trek kan beginnen, gevolgd door de mannen met de elektro. De bodemstructuur is erg wisselend en hier en daar voorzien van erg zachte plekken waar je maar zo een eind in weg kunt zakken. Voor de zegen heeft de bodem leuke oude boomstronken en dergelijk historisch hout in de aanbieding. De zegen moet het uiteindelijk doen met een schooltje brasem en een enkel voorntje en baarsje, we vestigen onze hoop op de elektro… Helaas ook niet veel soeps, terwijl de kanten er nog wel zo visrijk uitzagen.. Gelukkig hebben we nog een leuke snoek en wat brasems voor op de foto’s.

Voor het volgende traject moeten we een stuk richting Rouveen rijden. Ook hier weer een vissig uitziende watergang waar we ons kunstje gaan herhalen. Helaas weten we hier nog minder vis te vinden. We worden nog wel even gadegeslagen en geïnterviewd door een reporter van de lokale krant die gefascineerd was door de grote brasems die we vingen. Verschraling van het water, aalscholvers en vrijwilligerswerk, het komt allemaal aan bod.

Het volgende traject dat we moeten afvissen ligt niet heel veel verder op en we besluiten er met de boot naar toe te varen. Hier staat alleen een bemonstering met de elektro op de planning. De laatste duiker ziet er echter wel erg krap uit en dichterbij gekomen ontdekken we dat er een stuwtje achter zit. Helaas, dat betekent terug varen, boot op de trailer en aan de andere kant van de stuw de boot weer te water.

Al bij het traileren zien we het water wel erg zwart kleuren, wat blijkt er staat slechts zo’n 40 cm water. Daaronder ligt een heel dik pak slib (even zelf ervaren met het waadpak aan), ik zeg tijd om te baggeren! De vangsten in dit traject zijn nog slechter. We treffen wel wat soorten als bermpje, modderkruiper en riviergrondel aan, maar van alles slechts een enkel visje. Even meten, traileren, opruimen en op naar de Lichtmis voor de welverdiende gehaktballen!

post

Meterinwijding van de Lamiglass Dutch Design

Eerste meter voor de Lamiglass

Eerste meter voor de Lamiglass

Vandaag was ik lekker thuis, nog even wat gewerkt en later lekker buiten bezig. De boot keek me echter heel verontwaardigd aan toen ik steeds langs liep, het duurde dan ook niet lang voor ik toegaf. Snel wat bakken met shads en fireballs, even een haal door de bak met aasvis en niet te vergeten een paar hengels. Ik neem een verticaalstokje mee en m´n nieuwe Lamiglass Dutch Design in de hoop er een mooie snoekbaars aan te kunnen vangen.

Niet veel later lig ik op het water en ben ik onderweg naar een stek waar ik verwacht dat de snoekbaars zich al wel verzameld voor de paai. Het water is echter relatief troebel en staat erg laag. Toch wil ik het proberen, aan de bijhengel gaat een fireball en aan de Lamiglass hang ik een shadje op een 10 grams loodkopje. Een paar mooie drifts leveren echter geen enkele aanbeet op. Dan maar door naar een andere stek, ik hoop dat het water in een aangrenzend water minder stroomt en daarmee minder troebel is.

Aangekomen op deze stek tref ik wel een mooie stroomnaad, maar helaas is al het water even troebel. Toch maar even proberen, wie weet ligt er nog een snoekbaars, of een snoekje. De fireball hangt en ik laat de shad ook afdalen, deze is met drie meter water al snel beneden en ik begin de shad rustig over de bodem te laten huppelen. Deze is echter snel uitgehuppeld, een flinke ram op de hengel en de Lew´s molen schreeuwt het uit als de vis vol gas de hoofdstroom in duikt. De Lamiglass staat zo krom als een hoepel en de vis blijft diep en lijkt niet van plan in de boot te komen kijken. Dit is toch puur genieten, zeker op dit lichte materiaal. Langzaam maar zeker komt de vis dichterbij, af en toe weer een flinke run nemend, maar even later heb ik toch echt een mooie snoekdame in het net liggen.

Het water was echt troebel

Even onhandig een fotootje maken en even de maat checken op de plank. Helemaal blij, want de Lamiglass heeft zojuist de eerste metervis binnen gehaald! Dit stokje ga ik nog veel plezier aan beleven!

post

Streetfishing Leeuwarden

Lamiglass DD

Topstokkie

Zondag de 13e, zonnig, noordoostenwindje en berichten over tegenvallende vangsten vormen de basis om op reis te gaan naar Leeuwarden voor een nieuw ingeplande streetfishing wedstrijd.

Samen met Jan de Rijk vis ik in Leeuwarden de tweede wedstrijd als “Team Invincible”. Onze sponsor Invincible Products heeft o.a. twee mooie Lamiglass Dutch Design stokjes voor ons gebouwd. Als molentje gebruiken we de kleinste uit de Team Lew´s Pro Speed Spin serie. Hiermee hebben we hele fijne sets waarmee voor ons de noodzaak om meerdere hengels mee te slepen verleden tijd is. Of je nu shads met loodkoppen van 14 gram wil smijten, of met priegelshadjes met 3 gram kopjes wilt vissen, het vist gewoon goed en je voelt alles, dat is vandaag wel weer gebleken.

Hongerige brasem

Hongerige brasem

Normaal gesproken vis ik niet graag te klein, maar in Leeuwarden moet het met klein aas gebeuren schijnt het. Voorvissen met kleine shadjes van 7cm leverde weinig op, dus vandaag zijn ze nog verder gekrompen naar 4 cm. Vergeleken met onze collega´s van het Duitse team dat aan ons is gekoppeld is dit nog groot, die vissen met aas dat mij meer aan een nimf doet denken uit de vliegvisserij dan aan een shad. Klein blijkt vandaag wel het sleutelwoord, heel klein aas om onvoorstelbaar kleine baarsjes uit de grachten te pielen. Echt niet onze visserij, gelukkig maakt het mooie weer en een mooie omgeving veel goed.

Tussen de middag worden we verwend met een lekkere warme lunch bij de Griek, dit geeft de mens weer moed. We proberen met deze moed nog even om wat grotere vis aan het water te ontfutselen, maar de normaal goede stekken geven geen enkel geheim prijs, ook hier slechts micro baars. De rest van de middag pielen we dan ook maar op dit kleine spul. Jan weet helaas meer brasem te vangen dan baars en verspeelt nog een maatse baars. Op een stek die gewoon stinkt naar baars sta ik met één van de organisatoren te kletsen en te vissen (ja, ik kan 2 dingen tegelijk…). Ineens voel ik een stevige aanbeet, denk even dat zal wel weer rotzooi zijn, maar nee er hangt een leuk baarsje aan. Snel het net er onder en op de meetlat er mee, die geeft ruim 26 cm aan.

Een mooie paraplu voor Jan

Een mooie paraplu voor Jan

Tijdens de prijsuitreiking blijkt mijn baarsje de grootste baars van de wedstrijd te zijn. Dat betekent dat ik prijs heb in de vorm van wat leuke materialen en waardebonnen die door de sponsors ter beschikking zijn gesteld. In de totaal uitslag heb ik overigens nog een 9e plaats weten te halen met in totaal 5 baarsjes (4 ondermaats). Dat gepriegel is gewoon niet zo mijn ding, doe mij maar echte baarzen van minstens 40 en liever 50 centimeter.