Als de deelnemers aan het NK ijsvissen ’s morgens al tijdig in de bus stappen richting Oslo, keert de rust terug in Dalsland. Even later gaan wij vanuit Edsleskog niet rechtsaf, maar linksaf richting Fengersfors. We slingeren twintig minuten over verlaten weggetjes door het prachtige Zweedse landschap. Als we er bijna zijn houden we nog even halt voor een paar reeën die kort langs de weg staan te grazen. Vijf minuten later zitten we bij de familie Van Assema van Sportfishing Dalsland aan de koffie. We praten na over het NK en genieten van een overheerlijke chocolade cake.
Na de koffie gaat Andy ons voor naar een authentiek boerderijtje bovenop een heuvel, ons verblijf voor de komende week. Als we de volgeladen auto hebben uitgepakt vertrekken we richting Åmål voor wat boodschappen. Hierbij vergeten we natuurlijk niet om even een bezoekje te brengen aan Marin & Fritid, de zaak voor je hengelsportmateriaal. In de middag gaan we met Andy mee naar het meer waar we deze week onze vissen moeten gaan vangen. Het is vandaag flink dooi, dus het is even spannend of we het ijs op kunnen, dit blijkt nog wel een uitdaging, vooral aan de kanten is het ijs erg dun.
Dinsdagochtend 6.30u. gaat de wekker, vissen! Ontbijtje er in, koffie in de kannen, visspul in de kofferbak en we starten aan een ritje door de Zweedse natuur. Gelukkig weten we alle reeën en ander wild te ontwijken en arriveren we na een leuk ritje aan het water. Het heeft vannacht licht gevroren, dus er staat gelukkig geen water meer op het ijs, maar aan de kanten blijft het spannend. Met een laddertje weten we er droog op te komen en kunnen we het meer op. Af en toe even borend om te kijken hoe dik het ijs is, wandelen we richting een mooi stekkie. Hier moet het vandaag gaan gebeuren, de gaten worden over een aanzienlijk oppervlak geboord en de hengels worden uitgezet. We zijn bij hengel drie als we ineens een belletje horen, ja hoor op de eerste hengel hebben we al beet. Niet veel later poseer ik met mijn eerste Zweedse snoekje van 2017 op het ijs, geen kanjer, maar wel een prachtig visje. Snel terug en wij gaan weer verder met de rest van de hengels. Als uiteindelijk alle hengels staan en wij ons kamp in het midden hebben opgeslagen, is het tijd voor een bakje koffie. En dan realiseer je je pas dat het hier wel heel erg stil is, je hoort gewoon helemaal niets, genieten! De rust wordt echter al weer snel doorbroken door een belletje, ja hoor we hebben weer beet en rennen naar de hengel waar nu een tip up omhoog staat te wapperen. Niet veel later is snoek nummer twee binnen. Dit spelletje gaat de hele dag zo door, waarbij we helaas ook wel de nodige vissen missen. Met name de kleintjes bijten erg voorzichtig en hangen niet altijd goed aan de haak. Gelukkig hebben we ook nog een hele fraaie 80-er gevangen en hebben we lekker veel actie gehad! ’s Avonds hebben we geluk, Tim van Assema is vandaag jarig en wij zijn ook uitgenodigd! Een avondje met lekker eten,drinken en gezelligheid bij de familie Van Assema, niet verkeerd!
De volgende dag gaan we nog een half uurtje vroeger richting het water in de hoop wat big mamma’s te kunnen verleiden. Deze zijn hier echter niet van onder de indruk en hoewel we meer dan genoeg actie hebben vandaag, zijn het vooral de kleintjes die ons voor de gek houden. Regelmatig is er een aasvisje verdwenen, maar er komen er gelukkig ook weer genoeg even boven water kijken. We stoppen vandaag al op tijd, zodat we tegen schemering nog even naar Åmål kunnen rijden voor wat boodschappen. We rijden tussendoor in de hoop dat we naast de vele reeën ook nog een eland mogen spotten. We prijzen ons dan ook gelukkig als we op een open stuk, vrij dichtbij, een eland met kalf mogen spotten. Ze trekken ons weinig van ons aan, zodat we ze goed kunnen bekijken.
De volgende ochtend is alles bedekt onder een witte sneeuwdeken, mooi voor de winterse beleving en misschien ook wel goed voor de visserij. Het is dan ineens helemaal donker onder het ijs, behalve op de plaatsen waar wij een wak boren, bovendien dempt de sneeuw ons geluid ook nog een beetje. Vol goede moed (we voelen ons al aardig geoefende ijsvissers) rijden we voorlopig voor de laatste keer, door de Zweedse natuur richting het water.
Alles gaat super smooth en het duurt niet lang voor we alles hebben staan. Dan schrik ik me ineens een ongeluk, want ik had al wel mysterieuze voetstappen op het ijs gezien, maar dit slaat alles. Er zit ineens een wolfachtig beest in ons kamp! Bij nader inzien blijkt het gewoon Bianca te zijn die een creatieve muts mee had gesmokkeld. Van de schrik bekomen gaan we lekker aan ons eerste bakkie koffie. Daar kunnen we rustig van genieten en ook van nummer twee. Tja jongens en meisjes het blijft vissen hè, net als je denkt dat je het spelletje door hebt, veranderen ze de regels.
Maar na een dik uur horen we dan toch echt een belletje rammelen, ja hoor de eerste aanbeet is een feit. Helaas resulteert deze niet in een vis op het ijs. Als ik de hengel weer aan het beazen ben horen we weer een belletje, uiteraard helemaal aan de andere kant van onze opstelling. Bianca trekt een sprintje en als ik ook eindelijk arriveer, zit ze al trots met een mooi Zweeds snoekje op het ijs. De volgende aanbeet laat ook niet lang op zich wachten en ik ben dan ook snel ter plaatse. Ik voel meteen dat het een snoek is die nog niet direct van plan is om in het licht te komen. De snoek neemt een aantal keer een leuke sprint onder het ijs, maar komt uiteindelijk toch even boven kijken. Heel verslavend hoor de schoonheid van die Zweedse snoeken, echt prachtig getekende vissen en ook nog eens puntgaaf!
De rest van de dag vangen we best veel, maar wel wat kleinere snoeken. Bianca heeft precies in de gaten hoe je de meest voorzichtige aanbeten kunt verzilveren en weet de ene na de andere formaatje panharing op het ijs te krijgen. Hoe stil het hier is realiseren we ons pas goed als er een kraai overvliegt en we de vleugelslagen gewoon horen. Echt ultieme stilte, kicken! Helaas was dit voorlopig echt alweer onze laatste visdag hier.
Als we vrijdag na een bakkie koffie op de terugreis gaan, houden we onze ogen goed open. Volgens Andy stikt het momenteel van de vossen, maar die hebben we deze week nog niet gespot. Als ik ineens in een veld een dier op z’n achterwerk zie zitten, weet ik dat het geen ree is. Als we dichterbij komen blijkt het inderdaad een vos te zijn, dus even raampje open en fotootje schieten. En ja hoor als extra verassing maakt de vos ook nog even zijn karakteristieke geluid. Vakantie compleet, op naar Denemarken!
Onderstaande video is een impressie van de dag ijsvissen in de sneeuw, daaronder ter volledigheid ook nog de video van de dagen ervoor die ik al eerder publiceerde op Youtube en Facebook.
