Na een aantal dagen in het prachtige Dalsland zijn we nog wat verder Zweden ingetrokken naar Dalarna. Iets kouder en rotsachtiger, maar nog steeds een weelde aan viswater, vele meren en rivieren in verschillende maten. Ik heb mijn oog hier laten vallen op de kleinere vlot stromende riviertjes. Hier wil ik forel belagen met de vliegenlat, die heeft al lang genoeg stof liggen verzamelen thuis.
Na een avondje voorbereiding bij de warmte van de houtkachel en met de auto rond te rijden door de middle of nergens, valt mijn keuze op een vlot stromend riviertje die vrij vertaald de Steenrivier heet. Een riviertje die zijn naam eer aan doet met vele stenen groot en klein en rustige stukken, maar ook woeste stroomversnellingen met grote rotsen er in.. Op de website van de lokale hengelsportvereniging weet ik uit de Zweedse tekst op te maken dat zowel de inheemse beekforel als regenboogforel hier voor moeten komen en je er alleen met de vliegenhengel mag vissen. Een goede manier om te zorgen dat ik niet terug val op een spinhengeltje.
De visdag wordt geprikt en een vergunning specifiek voor deze rivier koop ik bij één van de vele verkooppunten. Voor de verandering sta ik niet voor dag en dauw aan het water, maar starten we de dag rustig op met koffie met Zweedse lekkernijen. Rond een uur of 10 rijden we rustig naar het water, waadpak en vliegvisuitrusting aan en dan realiseer ik me weer hoe weinig je eigenlijk maar nodig bent om te vissen. Alles past in en aan het vliegvisvest en een netje aan het waadpak maakt de boel compleet. M’n korte #3 hengel mag zich vandaag gaan bewijzen. Tot de middag ben ik heerlijk aan het vissen, waar mogelijk met een droge vlieg en in de vlotter stromende delen met een streamertje, maar ik krijg geen enkele actie. Sterker nog, ik zie geen vis….. Wel spot ik nog een local die het even vanaf een brug probeert, ik zie hem ook niets vangen en hij is dan ook al snel weer weg. Bianca sluipt zonder waadpak als een ware paparazzi door de aangrenzende ruigte, moeras, struiken en de glibberige rotsen trotserend.
Tegen de middag vinden we het wel tijd voor een Zweedse lunch uit de kofferbak, lekker genieten van de rust. Weer volgetankt krijg ik toestemming om het nog even te proberen bij de brug waar ik de local had gespot. Het water stroomt hier met een rotgang tussen dikke rotsblokken door om uit te monden in een rustig breed deel. Veilig werpen is vanaf de brug niet te doen, dan ga ik zekers een stroomkabel vangen. Dus dan maar net als de local de lijn mee laten driften met de snelle stroom tot het rustige deel en dan weer binnen vissen. Ik verwacht er niet veel van, maar het duurt niet lang of m’n hengel staat zo krom als een hoepel. Ik twijfel of een #3 de juiste keuze is geweest, wat een geweld aan de andere kant van de lijn. Dit duurt helaas niet lang, de vis weet met m’n streamer te ontkomen en ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan.
Dit zal wel de enige kans zijn geweest, maar ik knoop er toch maar een nieuwe streamer aan en waag nog een kans. Niet veel later krijg ik weer een knijter van een aanbeet en sta ik weer iets te drillen wat het er duidelijk niet mee eens is. Wat een power in die volle stroom! Na een tijdje knokken komt er langzaam maar zeker dan toch een vis in zicht, een echte bak van een forel zie ik dichterbij komen. De vis blijft echter rechtop zwemmen in de volle stroom. Ik kan hier niet het water in en moet vanaf een rotsblok de vis in de stroming naar mij toe dirigeren om hem te kunnen scheppen, dit lijkt aardig te lukken. Tot de vis bijna binnen handbereik nog een sprintje neemt en achter een uitstekende tak ofzo langs gaat, even zit de vis vast gezwommen, maar al snel weet ook deze vis te ontkomen.
Zo gaat het wel hard met mijn voorraadje zelf gebonden wooly buggers. Er van uit gaande dat drie maal scheepsrecht brengt, geef ik het echter niet op en bevis ik de flink verstoorde stek gewoon weer. En ja hoor, niet veel later hangt er weer een sterke tegenstander aan de haak. Het duurt even, maar deze belandt uiteindelijk wel in mijn handen. Een prachtige, puntgave regenboogforel van 47 centimeter, wat een mooie beloning! Ik besluit de vis wel te bestraffen met hoofdpijn, want ik had mezelf voorgenomen vanavond een heerlijk vers Zweeds visje op te peuzelen.
Ik besef me ineens dat ik het nog niet eens onder de brug heb geprobeerd. Hoewel het water er wel heel hard onder door knalt waag ik er toch een worpje. Dit resulteert al bij de eerste worp in een aanbeet, de weerstand is minder, maar alsnog ben ik wel even aan het drillen met een lekker kromme hengel. Het blijkt een leuke regenboog van 35 centimeter die onder de brug lekker verstopt lag voor het inmiddels doorgebroken middagzonnetje. Het is ondertussen twee uur en hoewel ik vast nog een vis kan verleiden besluit ik dat het mooi is geweest. Ik mag er volgens de vergunning vijf hoofdpijn bezorgen, maar dit lijkt me genoeg. De rest mag lekker verder groeien, want ik kom hier zeker eens terug!
Na ’s avonds te hebben genoten van een zalige forel, bereid op de barbecue, weet zich een enorme vangdrang meester van mij te maken. Ik heb geen keus en moet gewoon weer naar het water toe. Niet naar hetzelfde stuk, maar nu een stek stroomopwaarts. Hier kan ik wel lekker werpen en na een paar worpen voel ik een aanbeet, vergelijken met vanmiddag is de weerstand gering. Al snel komt de dader boven water, een prachtige mini beekforel heeft zich gulzig op mijn streamer gestort. Wat zijn dit toch prachtige visjes, ik kan er bijna nog meer van genieten dan van die dikke regenbogen. Ik probeer nog een paar stekjes, maar behalve twee baarsjes komt er geen vis meer uit. Wel worden we bijna levend opgevreten door de knutten, wat een irritante beestjes zeg!
Dit was de tweede en tevens laatste visdag deze vakantie, er is hier namelijk zoveel te zien en de tijd vliegt echt voorbij! Het waren twee prachtige, totaal verschillende visdagen, maar ze hadden één ding gemeen: genieten van de prachtige natuur en rust in dit land! Wij komen terug, sterker nog, de volgende visvakantie naar Zweden is al geboekt!
Hieronder nog een paar plaatjes….