Mijn vliegenlatten weten niet wat ze overkomt, eerst worden ze een jaar bijna niet gebruikt en nu moeten ze regelmatig aantreden. Vandaag is het tijd om met de vliegenlat het zoute water onveilig te maken. Ik zit al op tijd in de auto onderweg naar Benschop, hier woont Hanno van Harten, vandaag ben ik aan hem overgeleverd om een visje te vangen. Hanno heeft de koffie en de streamertjes (vers gebonden) klaar. Na een paar bakkies gaan we op weg naar de Nieuwe Waterweg.
Het weer is nog even spannend, maar op een paar druppen na blijft het droog, éénmaal uit de auto merken we dat er wel een stevig briesje staat. We zien nog niet veel vis en besluiten om met de spinhengels te beginnen, hiervoor heb ik natuurlijk mijn Lamiglas RS2-DS14 meegenomen. Fluorocarbon voorslagje er op en de pilkertjes, versierd met een bindsel van Hanno, vliegen niet veel later al door de lucht. De vissen hebben echter nog niet veel zin, wel weet ik een heuse krab te vangen… De fint laat zich echter niet zien, dus knopen we er andere snackjes aan, we spotten namelijk wel activiteit in het oppervlak van waarschijnlijk zeebaars. Het duurt dan ook niet lang voor ik een flinke beuk op m’n hengel krijg, een klein zeebaarsje blijkt de dader. M’n eerste zeebaars, dus mijn dag kan al niet meer stuk.
Ondertussen zijn we wel toe aan wat koffie, dus we lopen even naar de auto. Ondertussen is het ook dicht getrokken en begint het te regenen. Na de koffie gaan we in de regen aan de andere kant van de strekdam aan de slag. Al bij de eerste worp krijg ik op grote afstand een mooie aanbeet, na een stukje drillen schiet er echter een ware mini tarpon uit het water die zich hierbij van de haak weet te ontdoen. Het duurt gelukkig niet lang voor ik een herkansing krijg. Wat een gave sport geeft zo’n fint op licht materiaal, om het compleet te maken lanceren ze zichzelf regelmatig uit het water! Eenmaal dichterbij zie je dat ze ook nog eens alle kleuren van de regenboog hebben, wel zijn ze behoorlijk kwetsbaar, dus de meeste vis onthaken we in het water. Als we allebei een aantal finten hebben gevangen is het gelukkig droog geworden en beginnen onze magen te rommelen.
We eten broodjes, drinken koffie en kletsen nog even met een lokale vliegvisser. Na de pauze gaan we met de vliegenlatten aan de slag. Ik tuig mijn 5-6 hengel op met een zinklijn die ik na aanschaf vorig jaar bij Fly & Spin alleen een keer op het Oostvoornse Meer heb gebruikt. Deze snel zinkende lijn blijkt nu echter zeer nuttig. Hoewel ik ook wel vis in het oppervlak vang, komen de meesten toch van diep. Ook op de vliegenlat geven de finten prachtige sport, zodra ze gehaakt zijn, doorbreken ze meestal al snel het oppervlak, echte acrobaten. We vangen allebei de nodige finten op de vliegenlat en genieten met volle teugen. Rond een uur of drie besluiten we dat het mooi is geweest, als we nu gaan rijden kunnen we nog mooi voor de drukte uit terug rijden.
We gaan nog even langs de Chinees voor wat makkelijk eten. Na het avondeten bewonder ik nog even Hanno´s mooie stek met B&B in aanbouw en een heuse privé karpervijver. Als de spits ten einde loopt stap ik in de wagen en toer rustig terug naar Nieuwleusen, nagenietend van een prachtige visdag in goed gezelschap! Dit gaan we zeker nog eens doen…
Mooi verslag William!