post

Zalmvissen in Zweden-deel 1

Als je een uitnodiging krijgt om op zalm te komen vliegvissen in een Zweedse rivier, dan hoef je daar natuurlijk niet lang over na te denken. Al begin je al snel te twijfelen of dit niet een uitdaging van een te hoog level is. zijn. Als er namelijk een vis is die omgeven is door mystiek, dan is het de zalm wel. En zijn mijn (vliegvis)skills wel toereikend? Ik weet dat er mensen zijn die al meerdere jaren naar het buitenland afreizen om tevergeefs een zalm te haken met de vliegenlat.

Hoewel het plan om in het najaar naar Zweden af te reizen al een tijdje in de agenda stond, leek dit lange tijd niet door te gaan i.v.m. een negatief reisadvies. Maar een tijdje voor we zouden vertrekken ging het licht toch op groen (of beter gezegd geel). Oei, dat betekent dat de zalmuitdaging ook door gaat. Van Simon zie ik foto’s waarop hij met een tweehandige hengel vist en als relatief beginnend vliegvisser breekt het angstzweet me al uit. Maar hij vertelt me dat dit niet zo moeilijk is als het lijkt en dat je ook met een éénhandige hengel prima op zalm kunt vissen.

Met eigen materiaal vissen is toch wel het mooiste en eerlijk gezegd speel ik al een tijdje met het idee om een nieuwe vliegenlat te kopen voor de snoek en dan wel één die makkelijk mee te nemen is op reis. Gezien mijn goede ervaringen met een #3 en #6 van A&M reis ik af naar Oldenzaal. Onder het genot van een bakje koffie krijg ik advies over een hengel en reel voor de zalm. Even werpen en ik weet meteen dat dit hem gaat worden! Zonder meteen bankroet te zijn verlaat ik niet veel later de winkel met een mooie #9 met een pittige reel (voor mij normaal niet meer dan een ding om je lijn op te bewaren) en een paar mooie lijnen. Uiteraard wordt de hengel thuis al even getest op de snoek en ik moet eerlijk zeggen dat dit wel lekker gooit, zeker de zwaardere streamers gaan een stuk beter weg dan met mijn #7-8.

Een deel van het traject waar het moet gebeuren..

Een aantal weken later is het dan zover, met een volgeladen auto vertrekken we naar Zweden. Na een tussenstop in zuid Zweden (Växjo) komen we op maandag relaxed aan in Forshaga. Hier ligt een kleine camping aan de rivier de Klarälven. Hier staan een aantal kleine, maar comfortabele cabins, waarvan er één ons onderkomen is voor de komende dagen. Hoewel het seizoen ten einde loopt zien we de nodige vissers in en om het water. Door de droogte staat het water erg laag en moet er wadend gevist worden i.p.v. vanuit bootjes. ’s Avonds zien we op het scorebord slechts twee zalmen staan, dat betekent veel vissers zonder vis vandaag. Morgen tref ik Simon en gaan we vissen, maar er bekruipt mij een ‘op de verkeerde plek, op de verkeerde tijd’ gevoel…

post

Vissen en paardrijden in Zweden

Moedereland en jaarling stierkalf

Na de mooie week in Dalsland gaan we op weg richting Ekshärad. Na een toeristische lunchpauze in Borgvik vervolgen we onze route over verlaten wegen door het Zweedse landschap. Het is bij een mooie overgang tussen bos en grasland waar Bianca ineens twee elanden spot. Het blijkt een moeder met een stierkalf van vorig jaar. Het kalf gaat rustig verder met eten en moeders houdt ons goed in de gaten, maar ziet ons niet als bedreiging en we hebben alle tijd om wat mooie plaatjes te schieten.

Ons huisje na zonsondergang

Volgens planning (we blijven Nederlanders hè) arriveren we strak om 15:30 uur bij Our Little Farm. Na een kennismaking en rondleiding zitten we niet veel later aan de thee voor onze wederom ruime vakantiewoning in een prachtig landschap! Met Marcia maken we een globale planning voor de komende week, we hebben namelijk de nodige activiteiten in het vooruitzicht. Ook wordt ik uitgenodigd om ’s avonds mee te gaan vissen, dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen!

Samen met George loop ik om een uur of acht richting de boot die in een oude rivierarm ligt. Het water is stilstaand, grotendeels ondiep en voor een groot deel bedekt met waterplanten. Tussen deze waterplanten moet het gebeuren, ik zet mijn geld dan ook op een forse spinnerbait en George vist o.a. met kikkers over de planten. De plantengroei is erg dicht, dus van de vele aanbeten komt er niet veel vis aan boord. Wel weten we een aantal kleine snoekjes en baars tot in de boot aan de haak te houden. De muggen hebben deze avond ook een goede avond, we worden continue achtervolgd door flinke zwermen die ons bloed willen en negeren lijkt het beste, al valt dat niet mee.

Zondags starten we rustig en ’s middags gaan we naar het dichtbij gelegen Värmlands Moose Park. Hier krijgen we een rondleiding over het ruime park en komen we veel te weten over het leven van elanden en ander Zweeds wild. Het is geen dierentuin waar je heel veel dieren gaat zien, maar je krijgt wel de kans om de elanden van erg dichtbij te ontmoeten. De grote stier kun je zelfs aanraken, dan zie je pas hoe groot deze machtige dieren zijn.

Op maandag staat er voor Bianca een training grondwerk met paarden op het programma. Dit blijkt een ander soort grondwerk te zijn dan hetgeen waar ik aan denk bij grondwerk. Ivana geeft ons een rondleiding op de farm en via de weide met minipaarden gaan we naar de grote paarden. Hier kiest Bianca het paard dat het best bij haar past en neemt haar mee naar de poetsplaats. Als het paard goed geborsteld is, gaan de dames naar de bak voor het daadwerkelijke grondwerk. Ik heb met veel bewondering mogen zien hoe er met het paard wordt gecommuniceerd en gewerkt. Vooral het stimuleren van het denken, i.p.v. reageren is erg mooi om te zien.

Alleen kleine witvisjes op de vlieg

’s Middags gaan we nog even naar de lokale hengelsportzaak. Hier scoor ik nog wat vliegjes en natuurlijk een vergunning om o.a. in een aantal mooie riviertjes te mogen vissen. ’s Avonds gaan we het nog even proberen op een aantal veelbelovende stekken langs de Klarälven, maar de vis heeft er weinig zin in. Behalve fanatieke witvisjes zijn er weinig vissen geïnteresseerd in mijn vliegen. Ook klein kunstaas dat Bianca te water laat, levert helaas geen actie op. Is het het lage water, het mooie weer, of kunnen we gewoon niet meer vissen?

Kunstzinnige foto door Bianca

Dinsdags hebben we geen activiteiten gepland en besluiten we om een snelstromende rivier te gaan verkennen. Ik met de vliegenlat en Bianca met de camera. Helaas is het effect van de droogte schrijnend zichtbaar, de rivier is grotendeels onbevisbaar en de enkele gedeeltes waar ik nog net een vliegje kan presenteren leveren slechts één aanbeet op. Helaas wist deze vis ook nog te ontsnappen. Gelukkig is de omgeving wel erg mooi en weet Bianca prachtige foto’s te schieten!

Met de wetenschap dat het stromende water ons waarschijnlijk weinig op zal leveren besluiten we om woensdagochtend te gaan vissen op de rivierarm dichtbij het vakantiehuis. Met de vele snoekjes moeten we daar wel actie kunnen krijgen. We kiezen ervoor om allebei met één hengel al trollend het open water nader te verkennen, ik geloof niet dat alle vis in de planten zit. We zijn nog maar net onderweg, of Bianca bewijst dit door een snoekje van zo’n 50cm aan boord te halen. Vol goede moed trollen we verder, maar opeens zie ik in het aangrenzende moerasgebied iets anders: twee elanden staan rustig te grazen langs het water. We hebben helaas geen camera’s meegenomen anders dan onze mobieltjes. We besluiten rustig richting de elanden te varen, waarbij Bianca de dieren filmt. Gelukkig zijn ook deze twee niet schuw en blijven rustig staan, pas als ik voor de waterplanten de motor in z’n vrij zet, besluiten ze op een drafje in het struikgewas te verdwijnen.

Nieuw PR!

Nagenietend van deze ontmoeting trollen we weer verder, maar dit is van korte duur. Bianca’s hengel gaat ineens wel erg krom en ik vermoed dat ze de bodem o.i.d. heeft gevangen. Volgens haar is het echter vis en inderdaad ik zie dat er sprake is van beweging. Ik zeg: “doe maar rustig aan, want dit is een grote vis”. De vis blijft diep en ik ben blij dat ze met de stevige Westin W4 Powershad-T vist, want zelfs deze buigt elegant door. Bianca weet de vis rustig uit te drillen en als deze in het oppervlak komt is het even slikken, wat een kop! Snel het net er onder, want dit is een PR! Gelukkig kunnen we de compleet verzwolgen plug er makkelijk uit halen en kan Bianca, strak van de adrenaline, op de foto met een mooie volle snoekdame van ruim 102cm. Echt een prachtige vis, met een goed volgevreten buik en een mooie grote kop. De vis herstelt zich snel en verdwijnt met een paar krachtige slagen van haar staart weer in de diepte. En wij toosten met een bakkie koffie en stroopwafels, want Bianca’s PR van 96cm is weer mooi verbroken! Hierna vangen we nog wat kleinere snoeken, waarbij Bianca mij er helaas uit vist door de meeste en de grootste vissen te vangen.

Tegen de middag gaan we het water af , om in een nabijgelegen meer zelf te water te gaan. Want we mogen dan in Zweden zitten, ook hier is het gewoon 30 graden!

’s Avonds is er dan echt geen ontkomen meer aan, mijn eerste ritje bovenop een paard staat op de planning. Maar we beginnen met een ontspannen barbeque. Deze sluiten we af met een lekker bakkie koffie, zodat ik straks geen ontwenningsverschijnselen krijg.

Liefde is ….

Bij de farm krijgen we paarden aangewezen welke we vervolgens gereed maken voor de rit, dus borstelen, opzadelen en gaan. Gelukkig krijg ik nog wel instructies van Marcia hoe je kunt sturen en welke houdingen je moet aannemen berg op, af, etc. De tip ” gewoon zitten alsof het een ontspannen stoel is”, blijkt al vanaf het begin een zeer waardevolle. Vanaf de farm gaan we direct omhoog een bergpad op, best kicken om zo hoog op een paard de kracht te voelen waarmee zo’n dier steil omhoog loopt. Met Marcia voorop en Bianca achter mij rijden we door de prachtige natuur, waar je geen mens tegen komt. Op een gegeven moment is het pad afgesloten, een typisch Zweeds geintje volgens mij: halverwege een weg, of pad, deze gewoon afsluiten. Rond 22:15 uur arriveren we op een open plek bovenop een bergtop. Hier worden we getrakteerd op een werkelijk adembenemende zonsondergang!

Ook al is de zon achter de horizon verdwenen, donker wordt het in deze tijd van het jaar niet in Zweden. Met een prachtige, bijna volle maan aan de hemel ontstaat er een mystieke sfeer in het bos. Hier mogen we nog ruim een uur van genieten voordat we terug zijn op de farm. Ik ben benieuwd of ik morgen nog kan lopen, want wie gaat er nou zijn eerste paardrijdervaring meteen 3,5 uur in het zadel zitten..?

Wie wil nou niet vissen in zo’n prachtige omgeving

De volgende ochtend blijkt de spierpijn mee te vallen. Dat scheelt, want dat betekent dat we gewoon naar de boot kunnen lopen om te vissen! We gaan nog wat stukjes water verkennen die we laatst nog niet hebben bevist en we hebben camera’s meegenomen om nog wat plaatjes te schieten van de prachtige omgeving. We weten wederom een leuk aantal snoekjes te vangen en helaas weet een mooie 90er vlakbij de boot te ontkomen. Wel hadden we al van de vis kunnen genieten, want de aanbeet in het oppervlak tussen de planten was een groot spektakel. De eerste keer kwam de vis grotendeels uit het water, maar miste de spinnerbait. De tweede keer volgde er na een flinke boeggolf een harde dreun op de hengel! Na een pittige dril, was het naast de boot nog een keer gek doen, en doei…

Tegen de middag stoppen we weer en gaan we naar de farm om een kudde paarden uit de wei te halen. Zodra paarden hier niet gebruikt worden, mogen ze overdag namelijk gezellig in de kudde in de weide lopen. Vanmiddag moet er echter gewerkt worden. Dit keer gaan er nog twee mensen mee en rijden we weer door de Zweedse bossen. De andere ruiters blijken niet echt natuurtalenten en wijken nogal eens van het plan af, mijn stuurkunsten worden dan ook flink op de proef gesteld. Gelukkig wil mijn nieuwe paard voor vandaag ook goed luisteren, en dat voor een merrie die nog relatief kort zadelmak is.. Wederom een mooie ervaring dus.

Jonge eland stier

De dag is na deze rit nog lang niet voorbij, dus melden we ons na het avondeten bij Dimitri. We gaan met hem op elandsafari en mede omdat we er al de nodige hebben gezien, ben ik erg benieuwd wat we hiervan moeten verwachten. We rijden met de jeep door de middle of nowhere en komen geen mens tegen, wel komen we al snel een grote elandstier tegen, die het hazenpad kiest. Dimitri weet dat ze soms terug komen als je muziek opzet, maar Jan Smit werd zelfs door de eland niet gewaardeerd 😉 De teller staat nog op 1 als we bij een groot meer stoppen, Dimitri heeft koffie en koekjes meegenomen! Na de break weten we nog twee stieren te spotten, die gelukkig iets fotogenieker zijn. Eerlijk is eerlijk, ook dit was weer een mooie beleving die we niet hadden willen missen.

Cowgirl Bianca

Vrijdags zit deze week er ook al weer bijna op en gaan we nog wat rondtoeren, foto’s maken en niet te vergeten een overheerlijke elandburger eten als lunch! ’s Avonds gaan we weer naar de farm voor het laatste spektakel: roping, oftewel lasso werpen vanaf een paard. Eerst op grond oefenen met de lasso en zien dat we de boomstammetjes kunnen vangen. Als dit aardig lukt is het tijd om op te stijgen en naar de bak te rijden. Nou ik kan jullie zeggen dat het nog een hele uitdaging is om een paard te sturen, je lasso op voorraad te houden en natuurlijk de lus van de lasso om zo’n bewegende houtkoe te gooien! Dit kan allemaal ook in gallop, maar dat laat ik maar aan de cowgirls Bianca en Marcia over, kan ik mooi nog wat plaatjes schieten.

Zaterdagochtend is het echt zover, we moeten weer op terugreis naar Nederland. Maar niet voordat Dimitri en Marcia nog even gezellig bij ons op fika zijn geweest. We blijven nog een nachtje hangen in Lund en rijden op zondag door Duitsland, maar daar kunnen ze zelfs op zondag heel wat uren vertraging opwerpen door files.. Bij een pitstop langs de autobahn sta ik ineens oog in oog met Hans Holsbeek die op terugreis is uit Noorwegen. Dat je elkaar op zo’n plek, tussen zoveel mensen kunt treffen…

Na ondertussen alweer bijna twee weken Nederlandse drukte, kijk ik alweer uit naar ons volgende Zweedse avontuur!

post

Spinnen en vliegen op fint

Mijn vliegenlatten weten niet wat ze overkomt, eerst worden ze een jaar bijna niet gebruikt en nu moeten ze regelmatig aantreden. Vandaag is het tijd om met de vliegenlat het zoute water onveilig te maken. Ik zit al op tijd in de auto onderweg naar Benschop, hier woont Hanno van Harten, vandaag ben ik aan hem overgeleverd om een visje te vangen. Hanno heeft de koffie en de streamertjes (vers gebonden) klaar. Na een paar bakkies gaan we op weg naar de Nieuwe Waterweg.

Krabbetje

Eerste vangst van de dag, krab

Het weer is nog even spannend, maar op een paar druppen na blijft het droog, éénmaal uit de auto merken we dat er wel een stevig briesje staat. We zien nog niet veel vis en besluiten om met de spinhengels te beginnen, hiervoor heb ik natuurlijk mijn Lamiglas RS2-DS14 meegenomen. Fluorocarbon voorslagje er op en de pilkertjes, versierd met een bindsel van Hanno, vliegen niet veel later al door de lucht. De vissen hebben echter nog niet veel zin, wel weet ik een heuse krab te vangen… De fint laat zich echter niet zien, dus knopen we er andere snackjes aan, we spotten namelijk wel activiteit in het oppervlak van waarschijnlijk zeebaars. Het duurt dan ook niet lang voor ik een flinke beuk op m’n hengel krijg, een klein zeebaarsje blijkt de dader. M’n eerste zeebaars, dus mijn dag kan al niet meer stuk.

Zeebaarsje

M’n eerste zeebaars(je)

Ondertussen zijn we wel toe aan wat koffie, dus we lopen even naar de auto. Ondertussen is het ook dicht getrokken en begint het te regenen. Na de koffie gaan we in de regen aan de andere kant van de strekdam aan de slag. Al bij de eerste worp krijg ik op grote afstand een mooie aanbeet, na een stukje drillen schiet er echter een ware mini tarpon uit het water die zich hierbij van de haak weet te ontdoen. Het duurt gelukkig niet lang voor ik een herkansing krijg. Wat een gave sport geeft zo’n fint op licht materiaal, om het compleet te maken lanceren ze zichzelf regelmatig uit het water! Eenmaal dichterbij zie je dat ze ook nog eens alle kleuren van de regenboog hebben, wel zijn ze behoorlijk kwetsbaar, dus de meeste vis onthaken we in het water. Als we allebei een aantal finten hebben gevangen is het gelukkig droog geworden en beginnen onze magen te rommelen.

Even lachen

Fint, catch, photo, release

We eten broodjes, drinken koffie en kletsen nog even met een lokale vliegvisser. Na de pauze gaan we met de vliegenlatten aan de slag. Ik tuig mijn 5-6 hengel op met een zinklijn die ik na aanschaf vorig jaar bij Fly & Spin alleen een keer op het Oostvoornse Meer heb gebruikt. Deze snel zinkende lijn blijkt nu echter zeer nuttig. Hoewel ik ook wel vis in het oppervlak vang, komen de meesten toch van diep. Ook op de vliegenlat geven de finten prachtige sport, zodra ze gehaakt zijn, doorbreken ze meestal al snel het oppervlak, echte acrobaten. We vangen allebei de nodige finten op de vliegenlat en genieten met volle teugen. Rond een uur of drie besluiten we dat het mooi is geweest, als we nu gaan rijden kunnen we nog mooi voor de drukte uit terug rijden.

Luchtacrobaat voor Hanno

Luchtacrobaat voor Hanno

We gaan nog even langs de Chinees voor wat makkelijk eten. Na het avondeten bewonder ik nog even Hanno´s mooie stek met B&B in aanbouw en een heuse privé karpervijver. Als de spits ten einde loopt stap ik in de wagen en toer rustig terug naar Nieuwleusen, nagenietend van een prachtige visdag in goed gezelschap! Dit gaan we zeker nog eens doen…

 

 

 

post

Vliegvissen op forel in Zweden

Na een aantal dagen in het prachtige Dalsland zijn we nog wat verder Zweden ingetrokken naar Dalarna. Iets kouder en rotsachtiger, maar nog steeds een weelde aan viswater, vele meren en rivieren in verschillende maten. Ik heb mijn oog hier laten vallen op de kleinere vlot stromende riviertjes. Hier wil ik forel belagen met de vliegenlat, die heeft al lang genoeg stof liggen verzamelen thuis.

Vliegvissen 1

Genieten in een prachtige omgeving

Na een avondje voorbereiding bij de warmte van de houtkachel en met de auto rond te rijden door de middle of nergens, valt mijn keuze op een vlot stromend riviertje die vrij vertaald de Steenrivier heet. Een riviertje die zijn naam eer aan doet met vele stenen groot en klein en rustige stukken, maar ook woeste stroomversnellingen met grote rotsen er in.. Op de website van de lokale hengelsportvereniging weet ik uit de Zweedse tekst op te maken dat zowel de inheemse beekforel als regenboogforel hier voor moeten komen en je er alleen met de vliegenhengel mag vissen. Een goede manier om te zorgen dat ik niet terug val op een spinhengeltje.

De visdag wordt geprikt en een vergunning specifiek voor deze rivier koop ik bij één van de vele verkooppunten. Voor de verandering sta ik niet voor dag en dauw aan het water, maar starten we de dag rustig op met koffie met Zweedse lekkernijen. Rond een uur of 10 rijden we rustig naar het water, waadpak en vliegvisuitrusting aan en dan realiseer ik me weer hoe weinig je eigenlijk maar nodig bent om te vissen. Alles past in en aan het vliegvisvest en een netje aan het waadpak maakt de boel compleet. M’n korte #3 hengel mag zich vandaag gaan bewijzen. Tot de middag ben ik heerlijk aan het vissen, waar mogelijk met een droge vlieg en in de vlotter stromende delen met een streamertje, maar ik krijg geen enkele actie. Sterker nog, ik zie geen vis….. Wel spot ik nog een local die het even vanaf een brug probeert, ik zie hem ook niets vangen en hij is dan ook al snel weer weg. Bianca sluipt zonder waadpak als een ware paparazzi door de aangrenzende ruigte, moeras, struiken en de glibberige rotsen trotserend.

Tegen de middag vinden we het wel tijd voor een Zweedse lunch uit de kofferbak, lekker genieten van de rust. Weer volgetankt krijg ik toestemming om het nog even te proberen bij de brug waar ik de local had gespot. Het water stroomt hier met een rotgang tussen dikke rotsblokken door om uit te monden in een rustig breed deel. Veilig werpen is vanaf de brug niet te doen, dan ga ik zekers een stroomkabel vangen. Dus dan maar net als de local de lijn mee laten driften met de snelle stroom tot het rustige deel en dan weer binnen vissen. Ik verwacht er niet veel van, maar het duurt niet lang of m’n hengel staat zo krom als een hoepel. Ik twijfel of een #3 de juiste keuze is geweest, wat een geweld aan de andere kant van de lijn. Dit duurt helaas niet lang, de vis weet met m’n streamer te ontkomen en ik kan mezelf wel voor m’n kop slaan.

Vliegvissen 9

Eindelijk een mooie forel!

Dit zal wel de enige kans zijn geweest, maar ik knoop er toch maar een nieuwe streamer aan en waag nog een kans. Niet veel later krijg ik weer een knijter van een aanbeet en sta ik weer iets te drillen wat het er duidelijk niet mee eens is. Wat een power in die volle stroom! Na een tijdje knokken komt er langzaam maar zeker dan toch een vis in zicht, een echte bak van een forel zie ik dichterbij komen. De vis blijft echter rechtop zwemmen in de volle stroom. Ik kan hier niet het water in en moet vanaf een rotsblok de vis in de stroming naar mij toe dirigeren om hem te kunnen scheppen, dit lijkt aardig te lukken. Tot de vis bijna binnen handbereik nog een sprintje neemt en achter een uitstekende tak ofzo langs gaat, even zit de vis vast gezwommen, maar al snel weet ook deze vis te ontkomen.

Zo gaat het wel hard met mijn voorraadje zelf gebonden wooly buggers. Er van uit gaande dat drie maal scheepsrecht brengt, geef ik het echter niet op en bevis ik de flink verstoorde stek gewoon weer. En ja hoor, niet veel later hangt er weer een sterke tegenstander aan de haak. Het duurt even, maar deze belandt uiteindelijk wel in mijn handen. Een prachtige, puntgave regenboogforel van 47 centimeter, wat een mooie beloning! Ik besluit de vis wel te bestraffen met hoofdpijn, want ik had mezelf voorgenomen vanavond een heerlijk vers Zweeds visje op te peuzelen.

Onder de brug lag ook forel

Onder de brug lag ook forel

Ik besef me ineens dat ik het nog niet eens onder de brug heb geprobeerd. Hoewel het water er wel heel hard onder door knalt waag ik er toch een worpje. Dit resulteert al bij de eerste worp in een aanbeet, de weerstand is minder, maar alsnog ben ik wel even aan het drillen met een lekker kromme hengel. Het blijkt een leuke regenboog van 35 centimeter die onder de brug lekker verstopt lag voor het inmiddels doorgebroken middagzonnetje. Het is ondertussen twee uur en hoewel ik vast nog een vis kan verleiden besluit ik dat het mooi is geweest. Ik mag er volgens de vergunning vijf hoofdpijn bezorgen, maar dit lijkt me genoeg. De rest mag lekker verder groeien, want ik kom hier zeker eens terug!

Beekforel

Leuk beekforelletje in de avond

Na ’s avonds te hebben genoten van een zalige forel, bereid op de barbecue, weet zich een enorme vangdrang meester van mij te maken. Ik heb geen keus en moet gewoon weer naar het water toe. Niet naar hetzelfde stuk, maar nu een stek stroomopwaarts. Hier kan ik wel lekker werpen en na een paar worpen voel ik een aanbeet, vergelijken met vanmiddag is de weerstand gering. Al snel komt de dader boven water, een prachtige mini beekforel heeft zich gulzig op mijn streamer gestort. Wat zijn dit toch prachtige visjes, ik kan er bijna nog meer van genieten dan van die dikke regenbogen. Ik probeer nog een paar stekjes, maar behalve twee baarsjes komt er geen vis meer uit. Wel worden we bijna levend opgevreten door de knutten, wat een irritante beestjes zeg!

Het avondeten is binnen

Het avondeten is binnen

Dit was de tweede en tevens laatste visdag deze vakantie, er is hier namelijk zoveel te zien en de tijd vliegt echt voorbij! Het waren twee prachtige, totaal verschillende visdagen, maar ze hadden één ding gemeen: genieten van de prachtige natuur en rust in dit land! Wij komen terug, sterker nog, de volgende visvakantie naar Zweden is al geboekt!

Hieronder nog een paar plaatjes….