Na de mooie week in Dalsland gaan we op weg richting Ekshärad. Na een toeristische lunchpauze in Borgvik vervolgen we onze route over verlaten wegen door het Zweedse landschap. Het is bij een mooie overgang tussen bos en grasland waar Bianca ineens twee elanden spot. Het blijkt een moeder met een stierkalf van vorig jaar. Het kalf gaat rustig verder met eten en moeders houdt ons goed in de gaten, maar ziet ons niet als bedreiging en we hebben alle tijd om wat mooie plaatjes te schieten.
Volgens planning (we blijven Nederlanders hè) arriveren we strak om 15:30 uur bij Our Little Farm. Na een kennismaking en rondleiding zitten we niet veel later aan de thee voor onze wederom ruime vakantiewoning in een prachtig landschap! Met Marcia maken we een globale planning voor de komende week, we hebben namelijk de nodige activiteiten in het vooruitzicht. Ook wordt ik uitgenodigd om ’s avonds mee te gaan vissen, dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen!
Samen met George loop ik om een uur of acht richting de boot die in een oude rivierarm ligt. Het water is stilstaand, grotendeels ondiep en voor een groot deel bedekt met waterplanten. Tussen deze waterplanten moet het gebeuren, ik zet mijn geld dan ook op een forse spinnerbait en George vist o.a. met kikkers over de planten. De plantengroei is erg dicht, dus van de vele aanbeten komt er niet veel vis aan boord. Wel weten we een aantal kleine snoekjes en baars tot in de boot aan de haak te houden. De muggen hebben deze avond ook een goede avond, we worden continue achtervolgd door flinke zwermen die ons bloed willen en negeren lijkt het beste, al valt dat niet mee.
Zondags starten we rustig en ’s middags gaan we naar het dichtbij gelegen Värmlands Moose Park. Hier krijgen we een rondleiding over het ruime park en komen we veel te weten over het leven van elanden en ander Zweeds wild. Het is geen dierentuin waar je heel veel dieren gaat zien, maar je krijgt wel de kans om de elanden van erg dichtbij te ontmoeten. De grote stier kun je zelfs aanraken, dan zie je pas hoe groot deze machtige dieren zijn.
Op maandag staat er voor Bianca een training grondwerk met paarden op het programma. Dit blijkt een ander soort grondwerk te zijn dan hetgeen waar ik aan denk bij grondwerk. Ivana geeft ons een rondleiding op de farm en via de weide met minipaarden gaan we naar de grote paarden. Hier kiest Bianca het paard dat het best bij haar past en neemt haar mee naar de poetsplaats. Als het paard goed geborsteld is, gaan de dames naar de bak voor het daadwerkelijke grondwerk. Ik heb met veel bewondering mogen zien hoe er met het paard wordt gecommuniceerd en gewerkt. Vooral het stimuleren van het denken, i.p.v. reageren is erg mooi om te zien.
’s Middags gaan we nog even naar de lokale hengelsportzaak. Hier scoor ik nog wat vliegjes en natuurlijk een vergunning om o.a. in een aantal mooie riviertjes te mogen vissen. ’s Avonds gaan we het nog even proberen op een aantal veelbelovende stekken langs de Klarälven, maar de vis heeft er weinig zin in. Behalve fanatieke witvisjes zijn er weinig vissen geïnteresseerd in mijn vliegen. Ook klein kunstaas dat Bianca te water laat, levert helaas geen actie op. Is het het lage water, het mooie weer, of kunnen we gewoon niet meer vissen?
Dinsdags hebben we geen activiteiten gepland en besluiten we om een snelstromende rivier te gaan verkennen. Ik met de vliegenlat en Bianca met de camera. Helaas is het effect van de droogte schrijnend zichtbaar, de rivier is grotendeels onbevisbaar en de enkele gedeeltes waar ik nog net een vliegje kan presenteren leveren slechts één aanbeet op. Helaas wist deze vis ook nog te ontsnappen. Gelukkig is de omgeving wel erg mooi en weet Bianca prachtige foto’s te schieten!
Met de wetenschap dat het stromende water ons waarschijnlijk weinig op zal leveren besluiten we om woensdagochtend te gaan vissen op de rivierarm dichtbij het vakantiehuis. Met de vele snoekjes moeten we daar wel actie kunnen krijgen. We kiezen ervoor om allebei met één hengel al trollend het open water nader te verkennen, ik geloof niet dat alle vis in de planten zit. We zijn nog maar net onderweg, of Bianca bewijst dit door een snoekje van zo’n 50cm aan boord te halen. Vol goede moed trollen we verder, maar opeens zie ik in het aangrenzende moerasgebied iets anders: twee elanden staan rustig te grazen langs het water. We hebben helaas geen camera’s meegenomen anders dan onze mobieltjes. We besluiten rustig richting de elanden te varen, waarbij Bianca de dieren filmt. Gelukkig zijn ook deze twee niet schuw en blijven rustig staan, pas als ik voor de waterplanten de motor in z’n vrij zet, besluiten ze op een drafje in het struikgewas te verdwijnen.
Nagenietend van deze ontmoeting trollen we weer verder, maar dit is van korte duur. Bianca’s hengel gaat ineens wel erg krom en ik vermoed dat ze de bodem o.i.d. heeft gevangen. Volgens haar is het echter vis en inderdaad ik zie dat er sprake is van beweging. Ik zeg: “doe maar rustig aan, want dit is een grote vis”. De vis blijft diep en ik ben blij dat ze met de stevige Westin W4 Powershad-T vist, want zelfs deze buigt elegant door. Bianca weet de vis rustig uit te drillen en als deze in het oppervlak komt is het even slikken, wat een kop! Snel het net er onder, want dit is een PR! Gelukkig kunnen we de compleet verzwolgen plug er makkelijk uit halen en kan Bianca, strak van de adrenaline, op de foto met een mooie volle snoekdame van ruim 102cm. Echt een prachtige vis, met een goed volgevreten buik en een mooie grote kop. De vis herstelt zich snel en verdwijnt met een paar krachtige slagen van haar staart weer in de diepte. En wij toosten met een bakkie koffie en stroopwafels, want Bianca’s PR van 96cm is weer mooi verbroken! Hierna vangen we nog wat kleinere snoeken, waarbij Bianca mij er helaas uit vist door de meeste en de grootste vissen te vangen.
Tegen de middag gaan we het water af , om in een nabijgelegen meer zelf te water te gaan. Want we mogen dan in Zweden zitten, ook hier is het gewoon 30 graden!
’s Avonds is er dan echt geen ontkomen meer aan, mijn eerste ritje bovenop een paard staat op de planning. Maar we beginnen met een ontspannen barbeque. Deze sluiten we af met een lekker bakkie koffie, zodat ik straks geen ontwenningsverschijnselen krijg.
Bij de farm krijgen we paarden aangewezen welke we vervolgens gereed maken voor de rit, dus borstelen, opzadelen en gaan. Gelukkig krijg ik nog wel instructies van Marcia hoe je kunt sturen en welke houdingen je moet aannemen berg op, af, etc. De tip ” gewoon zitten alsof het een ontspannen stoel is”, blijkt al vanaf het begin een zeer waardevolle. Vanaf de farm gaan we direct omhoog een bergpad op, best kicken om zo hoog op een paard de kracht te voelen waarmee zo’n dier steil omhoog loopt. Met Marcia voorop en Bianca achter mij rijden we door de prachtige natuur, waar je geen mens tegen komt. Op een gegeven moment is het pad afgesloten, een typisch Zweeds geintje volgens mij: halverwege een weg, of pad, deze gewoon afsluiten. Rond 22:15 uur arriveren we op een open plek bovenop een bergtop. Hier worden we getrakteerd op een werkelijk adembenemende zonsondergang!
Ook al is de zon achter de horizon verdwenen, donker wordt het in deze tijd van het jaar niet in Zweden. Met een prachtige, bijna volle maan aan de hemel ontstaat er een mystieke sfeer in het bos. Hier mogen we nog ruim een uur van genieten voordat we terug zijn op de farm. Ik ben benieuwd of ik morgen nog kan lopen, want wie gaat er nou zijn eerste paardrijdervaring meteen 3,5 uur in het zadel zitten..?
De volgende ochtend blijkt de spierpijn mee te vallen. Dat scheelt, want dat betekent dat we gewoon naar de boot kunnen lopen om te vissen! We gaan nog wat stukjes water verkennen die we laatst nog niet hebben bevist en we hebben camera’s meegenomen om nog wat plaatjes te schieten van de prachtige omgeving. We weten wederom een leuk aantal snoekjes te vangen en helaas weet een mooie 90er vlakbij de boot te ontkomen. Wel hadden we al van de vis kunnen genieten, want de aanbeet in het oppervlak tussen de planten was een groot spektakel. De eerste keer kwam de vis grotendeels uit het water, maar miste de spinnerbait. De tweede keer volgde er na een flinke boeggolf een harde dreun op de hengel! Na een pittige dril, was het naast de boot nog een keer gek doen, en doei…
Tegen de middag stoppen we weer en gaan we naar de farm om een kudde paarden uit de wei te halen. Zodra paarden hier niet gebruikt worden, mogen ze overdag namelijk gezellig in de kudde in de weide lopen. Vanmiddag moet er echter gewerkt worden. Dit keer gaan er nog twee mensen mee en rijden we weer door de Zweedse bossen. De andere ruiters blijken niet echt natuurtalenten en wijken nogal eens van het plan af, mijn stuurkunsten worden dan ook flink op de proef gesteld. Gelukkig wil mijn nieuwe paard voor vandaag ook goed luisteren, en dat voor een merrie die nog relatief kort zadelmak is.. Wederom een mooie ervaring dus.
De dag is na deze rit nog lang niet voorbij, dus melden we ons na het avondeten bij Dimitri. We gaan met hem op elandsafari en mede omdat we er al de nodige hebben gezien, ben ik erg benieuwd wat we hiervan moeten verwachten. We rijden met de jeep door de middle of nowhere en komen geen mens tegen, wel komen we al snel een grote elandstier tegen, die het hazenpad kiest. Dimitri weet dat ze soms terug komen als je muziek opzet, maar Jan Smit werd zelfs door de eland niet gewaardeerd 😉 De teller staat nog op 1 als we bij een groot meer stoppen, Dimitri heeft koffie en koekjes meegenomen! Na de break weten we nog twee stieren te spotten, die gelukkig iets fotogenieker zijn. Eerlijk is eerlijk, ook dit was weer een mooie beleving die we niet hadden willen missen.
Vrijdags zit deze week er ook al weer bijna op en gaan we nog wat rondtoeren, foto’s maken en niet te vergeten een overheerlijke elandburger eten als lunch! ’s Avonds gaan we weer naar de farm voor het laatste spektakel: roping, oftewel lasso werpen vanaf een paard. Eerst op grond oefenen met de lasso en zien dat we de boomstammetjes kunnen vangen. Als dit aardig lukt is het tijd om op te stijgen en naar de bak te rijden. Nou ik kan jullie zeggen dat het nog een hele uitdaging is om een paard te sturen, je lasso op voorraad te houden en natuurlijk de lus van de lasso om zo’n bewegende houtkoe te gooien! Dit kan allemaal ook in gallop, maar dat laat ik maar aan de cowgirls Bianca en Marcia over, kan ik mooi nog wat plaatjes schieten.
Zaterdagochtend is het echt zover, we moeten weer op terugreis naar Nederland. Maar niet voordat Dimitri en Marcia nog even gezellig bij ons op fika zijn geweest. We blijven nog een nachtje hangen in Lund en rijden op zondag door Duitsland, maar daar kunnen ze zelfs op zondag heel wat uren vertraging opwerpen door files.. Bij een pitstop langs de autobahn sta ik ineens oog in oog met Hans Holsbeek die op terugreis is uit Noorwegen. Dat je elkaar op zo’n plek, tussen zoveel mensen kunt treffen…
Na ondertussen alweer bijna twee weken Nederlandse drukte, kijk ik alweer uit naar ons volgende Zweedse avontuur!